صراط‌النجاة صفحه 66

شود چنانچه سابق اشاره شد [مسأله 211] خصوصا هر گاه به صفت حیض [1] نباشد، مگر این که یقین کند که حیض است.

مسأله 222- هر گاه خون از عادت بگذرد

تا ده روز صبر کند تا معلوم شود، باکی نیست و اگر بعد از یک روز یا دو روز که صبر کرد بعد عبادت کند مستحب [2] است.

مسأله 223- هر گاه به غیر از متعارف مذکور پیش از عادت خون ببیند

و صفت حیض داشته باشد ترک عبادت کند و اگر به صفت حیض نباشد احوط جمع است میان تروک حایض و افعال مستحاضه تا معلوم شود و هم چنین است زنی که عادتش قرار نگرفته یا مبتدئه است.

مسأله 224- هر گاه از سه روز کمتر خون قطع شد

و بعد در سه روز مستمر دید دویّم حیض [3] است و اوّل استحاضه است اگر چه اوّل در زمان عادتش هم بوده باشد و ثانی در زمان غیر عادت.

مسأله 225- هر گاه پیش از عادت [4] خون دید

و از عادت گذشت و بعد هم دید و تمام از ده گذشت طرفین عادت مستحاضه است و عادت حیض است.

مسأله 226- صاحب عادت ده روز هر گاه پیش از عادت خون دید

و از ده گذشت، همان قدر پیش را استحاضه قرار دهد و عادتش را حیض.

مسأله 227- هر گاه در اول و آخر عادت [5] خون دید

و تمام با و طهرش از ده روز

[1]- (یزدی) اگر به صفت حیض باشد ترک کند. [2] (شیرازی) و احوط در زیاده از سه روز بعد از عادت تا ده روز جمع بین تروک حائض و افعال مستحاضه است. [3] (یزدی) احوط مراعات احتیاط است در دم اوّل و ایام پاکی. (خراسانی) احوط جمع بین تروک حائض و افعال مستحاضه است در اوّل. [4] (خراسانی) انضمام قبل از عادت اگر از عادت تجاوز نکند، خالی از قوت نیست. [5] (یزدی) شاید مراد این باشد که دو خون ببیند، یکی پیش از عادت و یکی بعد از آن و در عادت