صراط‌النجاة صفحه 69

مسأله 240- قول زن در حایض بودن‌

و پاک شدنش، مسموع است.

مسأله 241- بعد از وطی هر گاه شخص خلاف اعتقادش ظاهر شد

‌به اول یا وسط یا آخر حیض مدار به هر چه مشخّص است که بوده است می‌باشد و هم چنین به گمان حرّه بودن و امه بودن به جهت کفاره.

مسأله 242- کسی که عاجز از کفّاره باشد

انتظار [1] وسعت وقت بکشد و بهتر در زمان عجز توبه [2] است و امّا مسقط کفّاره نیست علی الاحوط.

مسأله 243- زن حائض مدخول بها و لو به دبر

و شوهرش حاضر یا در حکم حاضر باشد و حمل نداشته باشد، طلاق او صحیح نیست.

مسأله 244- هر گاه به اعتقاد حایض بودن طلاق داد

و بعد معلوم شد که پاک بوده صحیح است و عکس این باطل است.

مسأله 245- وضو پیش از غسل ساختن،

شرط نیست امّا افضل [3] بلکه احوط است، غیر از غسل جنابت که با او وضو جایز نیست.

مسأله 246- هر گاه زن پاک شد

پیش از غسل وطی با او جایز [4] است با کراهت و اگر فرج خود را بشوید کراهت کمتر می‌شود.

مسأله 247- احوط بر حائض اگر نگویم اقوی قضاء نمازی است که به نذر واجب شده باشد

هم چنین روزه معیّن که به نذر یا شبه آن واجب شده باشد.

مسأله 248- هر گاه از اوّل وقت بگذرد به قدر اقل‌ّ افراد نماز

‌از طهارت و غیره و اقل‌ّ واجب نماز و مخیّر میان قصر و اتمام به قدر قصر از اول وقت بگذرد حائض شود قضاء بر او واجب است.

[1]- (یزدی) و احوط تصدّق است بر مسکینی به مدّی از طعام به مقدار سیری او اگر متمکن باشد و دادن کفاره بعد از یسار.

[2] (صدر) توبه علی کل‌ّ حال، واجب است. (شیرازی) مراد استغفار است، به عنوان کفّاره چنانچه بعضی فرموده‌اند و الّا توبه از معصیت واجب است، فورا. [3] (میرزا- یزدی) و لا بدّ است از وضو از برای نماز و نحو آن در غیر غسل جنابت. [4] (میرزا) احوط ترک وطی است قبل از غسل.