صراط‌النجاة صفحه 70

مسأله 249- هر گاه به اعتقاد آن که به قدر پنج رکعت باقی است،

اوّل نماز ظهر را کرد، بعد معلوم شد که وقت باقی نبوده، باطل است نمازش، هر دو را قضاء [1] کند، اما فورا واجب نیست، اگر چه احوط است.

مسأله 250- هر گاه اعتقاد داشت که وقت به قدر نماز دویّم است‌

و نماز کرد، بعد معلوم شد که به قدر نماز اوّل هم بوده، نماز ظهر را در آن وقت بکند به قصد قربت، نه متعرّض ادا شود و نه قضاء بنا بر احوط.

مسأله 251- سنّت است از برای حائض که در وقت نماز با وضو

‌در موضع پاکی یا مکان نمازش بنشیند و مشغول شود به تسبیح و تهلیل و حمد خداوند و صلوات و تسبیحات اربع و تلاوت قرآن اگر چه در غیر این وقت کراهت دارد، یعنی ثواب تلاوت کمتر می‌باشد.

مسأله 252- مکروه است از برای حائض خضاب کردن‌

و قرآن همراه داشتن.

[1]- (یزدی) علی الاحوط.