مجمع المسائل - جلد سوم‌ صفحه 145

حمل از این جهت به او ملحق نمی‌شود ولی اگر احتمال آن برود که حمل از دخول قبل از طلاق تکوّن یافته باشد حمل ملحق به زوج است.

س‌

‌- مردی در نزد حاکم شرع ادعای زوجیّت زنی را نمود و زن منکر است و قسم خورده و شوهر دیگر کرد و بعد از چند سال که اولاد هم آورده آمده در نزد همان حاکم شرع اقرار به زوجیّت شوهر اوّل می‌کند و می‌گوید من قسم دروغ خوردم تکلیف این زن را در خصوص کسوه و نفقه و مهریه و حال اولاد و غیرها بیان فرمائید.

ج

- در فرض سؤال، اقرار زن به زوجیّت، برای شوهر اوّل نسبت به حق‌ّ زوج دوّم در صورتی که تصدیق زوجه را ننماید و نداند آیا زن در اقرار خود صادقه یا کاذبه است اثری ندارد ولی چنانچه زوج دوّم از اوّل علم به دروغ بودن قسم زن و بقاء او به عقد زوج اوّل داشته، اولاد نسبت به زوج دوّم ولد زنا است و فورا باید از هم جدا شوند و زن بر زوج دوّم حرام مؤبّد است و از هیچ یک حق نفقه و کسوه و سکنی نداشته و مهر هم از شوهر دوّم طلب ندارد، و در صورت شک‌ّ زوج دوّم، در صدق و کذب زن، تمام حقوق زوجیّت او برای خود باقی است و باید نفقه بدهد و اولاد نسبت به زوج دوّم حلال زاده است و امّا مادر از آنها ارث نمی‌برد و بچّه‌ها از مادر ارث می‌برند و زن حتی الامکان باید با شوهر دوّم معامله اجنبی را نماید و حق گرفتن نفقه و مهر ندارد و اگر زن عالم به حکم و موضوع بوده و زوج اوّل هم در محل‌ّ در دسترس زن بوده و با این حالت حاضر به مواقعه با دیگری شده حکم زنای محصنه را دارد که سنگسار باشد.

س‌

‌- زوجه مدّعی ضرب است و شوهر مقرّ است امّا ادّعا می‌کند که زوجه ناشزه است و ضرب زوجه به جهت نشوز واقع شده، کیفیت حکم چگونه است؟

ج

- در نشوز نیز زوج حق ضربی که موجب قصاص یا دیه شود ندارد و اگر ضربی باشد که قصاص یا دیه ندارد زوج مدّعی است و در صورتی که زوجه نشوز را انکار کند زوج باید اثبات کند و در صورت عدم ثبوت نشوز، زوج باید از گناهی که کرده توبه نماید و از زوجه استرضاء کند.

س‌

‌- زوج مدّعی عقد منقطع، و زوجه منکر بوده و عقد را دائم دانسته و تقاضای نفقه یا طلاق دارد و زوج حاضر به استحلاف زوجه نبوده و مدت را هم منقضی می‌داند، زوجه