مجمع المسائل - جلد سوم‌ صفحه 23

احکام سفیه‌

س‌

‌- سفیه به چه کسی گفته می‌شود، مستدعی است بیان فرمائید؟

ج‌

‌- سفیه کسی است که حالت وادار کننده بر حفظ مالش را ندارد، به این که مال خود را در غیر مورد مصرف می‌کند و آن را بی‌جا تلف می‌نماید و معاملات او از روی زیرکی نیست و خود را از مغبون شدن حفظ نمی‌کند و پروایی از گول خوردن در معاملات ندارد و روش او در تحصیل مال و صرف نمودن آن بر خلاف روش عرف و عقلا است.

س‌

‌- اگر کسی چیزی را نزد سفیه امانت بگذارد و سفیه آن چیز را اتلاف کند و یا نزد او تلف شود حکمش چیست؟

ج‌

‌- اگر سفیه آن چیز را اتلاف کند و یا به تفریط او تلف شود ضامن است و اگر بدون تفریط تلف شود ضامن نیست.

س‌

‌- هر گاه سفیه بدون اذن ولی‌ّ بیع یا شراء کند حکمش چیست؟

ج‌

‌- در مورد سؤال چنانچه ولی‌ّ اجازه آن معامله را به مصلحت سفیه نداند اگر فقط عقدی واقع شده معامله را ردّ می‌کند و اگر علاوه بر عقد، تسلیم و تسلّم هم شده، باید آن چه را که سفیه به طرف معامله داده، ولی‌ّ پس بگیرد و برای سفیه حفظ کند و آن چه را که سفیه از طرف معامله گرفته، ولی‌ّ به مالک برگرداند و اگر چیزی که سفیه گرفته در دست سفیه تلف شده باشد خود سفیه ضامن مثل یا قیمت آن است چه با اذن مالک گرفته باشد و چه بی‌اذن و چه مالک جاهل به حال سفیه باشد یا نه و چه تلف شده باشد یا اتلاف.

س‌

‌- آیا عفو از قصاص و دیه و ارش جنایت برای سفیه جایز است یا خیر؟

ج‌

‌- عفو از قصاص برای سفیه جایز است ولی عفو از دیه و ارش جنایت جایز نیست.

س‌

‌- سفیهی که محجور از تصرف در اموال خود می‌باشد چه کسی ولی‌ّ او است؟

ج‌

‌- چنانچه در حال صغر سفیه بوده و بحال سفاهت بالغ شده ولایت او با پدر و جدّ پدری و وصی‌ّ آنها است و اگر بعد از بلوغ، سفاهت عارض او شده، ولایت با حاکم شرع است.