مجمع المسائل - جلد سوم‌ صفحه 25

ج‌

‌- مادامی که احراز رشد او نشده باشد جایز نیست و اگر حال سفیه از لحاظ حصول رشد و عدم حصول مشتبه باشد چنانچه مرد است باید اختبار شود به این که در مدت معتدٌّ بها بعض اموری که مناسب شأنش باشد به وی واگذار شود، از قبیل خرید و فروش و اجاره دادن و اجاره نمودن در باره کسی که این امور برای او مناسب است و رتق و فتق بعض کارها مثل مباشرت انفاق در مصالح خود و مصالح ولی‌ّ و مانند اینها در باره کسی که این گونه کارها مناسب او است و اگر زن است او را اختبار کنند به تفویض اموری که مناسب زنان باشد مانند اداره امور خانه و معامله با زنها به اجاره و استیجار برای خیاطت یا بافندگی و امثال اینها، پس اگر رشد او معلوم شد به این که دیدند در کارها دقّت و زیرکی دارد و مراقب است که در معاملات مغبون نشود و مال را از ضایع شدن حفظ و در جای خود مصرف می‌کند و رفتارش بر طبق جریان عادی عقلائی است، اموال را در اختیارش بگذارند.

احکام مفلّس‌

س‌

‌- مفلّس به چه کسی گفته می‌شود؟

ج‌

‌- مفلّس یعنی کسی که به جهت قصور مال او از دینش بحکم حاکم شرع ممنوع از تصرف در اموالش گردیده.

س‌

‌- آیا کسی که دیونش زائد بر مالش می‌باشد ولی هنوز حاکم شرع او را ممنوع از تصرف ننموده می‌تواند در اموالش به بیع و شراء و مانند آنها تصرف نماید یا خیر؟

ج‌

‌- شخص مزبور مادامی که حاکم شرع او را محجور ننموده می‌تواند در اموالش بهر نحوی که بخواهد تصرف نماید و لو به این که همه اموال خود را مجّانا و یا بعوض از ملک خود خارج نماید. بلی چنانچه صلح و یا هبه به جهت فرار از اداء دین باشد صحّت آن مشکل است مخصوصا در صورتی که رجاء حصول مال دیگر به اکتساب و غیره نباشد.

س‌

‌- شرائط حجر مفلّس را بیان فرمائید؟

ج‌

‌- حجر مفلّس چهار شرط دارد: اوّل آن که دیون وی شرعا ثابت باشد.

دوّم آن که اموال او چه متاع و چه نقد و چه مطالباتش بغیر از مستثنیات دین، کمتر از دیونش باشد.