مجمع المسائل - جلد سوم‌ صفحه 266

ضمان طبیب‌

س‌

‌- در مسأله طبابت و دادن نسخه و دارو به بیمار اگر چنانچه با نسخه تجویز شده، بیمار تلف شود و یا زیانی به بیند طبیب ضامن است و باید دیه بپردازد یا نه؟ و در مورد زنان حامل بیمار که به علل گوناگون مراجعه می‌نمایند همیشه احتمال سقط جنین می‌رود و به علّت بیماری که دارند و تزریقی که می‌شود گاهی درمان نابجا و در اثر سوء تشخیص و یا عامل دیگر صدمه به بیمار می‌رسد و تا کنون ممکن است بیماران زیادی با تجویز نسخه و داروی این جانب به علل گوناگون فوت شده باشند در صورتی که من قصد بهبودی داشته‌ام آیا دیه به من تعلق گرفته یا نه؟

ج

- ضمان طبیب در صورتی است که مریض بقول طبیب مغرور شده باشد و امّا اگر با احتمال اشتباه طبیب دوا را خودش بخورد یا تزریق نماید طبیب ضامن نیست و در موارد دوایی که محتمل است موجب سقط شود اصل تجویز آن اگر بر حسب طب‌ّ احتمال سقط جنین در بین باشد جایز نیست ولی در ضمان و عدم ضمان مثل صورت اوّلی است.

س‌

‌- در مورد بیماران بد حال و مردنی مثل مبتلی به سرطان و غیره در حالی که صاحب مریض هم می‌داند مردنی است و یا طبیب به صاحب مریض می‌گوید که امید نجاتی نیست و یا خیلی کم و ضعیف است مع هذا نسخه برای دل خوشی بیمار یا تسکین درد و یا شاید برای نجات بیمار نوشته می‌شود و بیمار فوت می‌نماید آیا باید دیه داده شود یا نه؟

ج

- اگر طبیب شک در مغرور شدن آنها داشته باشد و خودشان دارو را خورده یا تزریق کرده باشند علی الظاهر بر طبیب دیه نیست.

س‌

‌- بیماران تخصّصی مثلا بیمار پوستی و چشمی و جرّاحی و گوش و حلق و بینی که روی سابقه یا اعتماد یا ندانستن، به من که پزشک عمومی هستم و در معالجه بیماران تخصّصی به اندازه متخصّص وارد نیستم مراجعه می‌نمایند با این قبیل بیماران چگونه رفتار کنم؟

ج

- اگر می‌دانید دوای شما مضر نیست و مفید است دوا بدهید و اگر راهنمایی به