مجمع المسائل - جلد سوم‌ صفحه 36

شود حواله به قوت خود باقی است و منفسخ نمی‌شود.

س‌

‌- آیا در صحّت حواله شرط است که حواله، بر هر کس داده می‌شود بدهکار به حواله دهنده باشد یا خیر؟

ج‌

‌- لازم نیست و اقوی صحّت حواله دادن بر بر بری‌ء الذّمّه است.

س‌

‌- در موردی که محال علیه متمکّن و خوش حساب باشد آیا لازم است محتال حواله را قبول کند یا خیر؟

ج‌

‌- واجب نیست.

فسخ حواله بعد از قبول آن صحیح نیست مگر در صورت جهل به اعسار محال علیه‌

س‌

‌- هر گاه محال علیه فقیر باشد ولی محتال حواله را قبول کرده باشد آیا محتال می‌تواند حواله را ردّ کند یا خیر؟

ج‌

‌- در مورد سؤال که حواله را قبول کرده دیگر حق بهم زدن آن را ندارد. بلی اگر محتال در وقت عقد حواله جاهل به حال محال علیه بوده و بعد معلوم شده که محال علیه در وقت حواله معسر بوده، می‌تواند آن را فسخ نماید و به محیل رجوع کند هر چند محال علیه بعد از عقد حواله غنی شده باشد.

س‌

‌- هر گاه محال علیه در حین عقد حواله متمکّن از پرداخت مورد حواله باشد لکن بعدا فقیر شود آیا محتال می‌تواند حواله را بهم بزند یا خیر؟

ج‌

‌- در مورد سؤال که بعد از وقوع عقد حواله، محال علیه فقیر شده محتال حق فسخ ندارد.

معنی معسر

س‌

‌- مراد از معسر که در بعضی از مسائل فرموده‌اید چه کسی است؟

ج‌

‌- مراد از معسر کسی است که اضافه بر مستثنیات دین مقداری که بتواند دین خود را ادا نماید نداشته باشد.