درسنامه با قرآن در مکه و مدینه صفحه 230

تعظیم شعائر حج نشانه تقوای قلب‌

«ذلک و من یعظم شعائر اللَّه فأنّها من تقوی القلوب* لکم فیها منافع الی اجل مسمّیً ثمّ محلّها الی البیت العتیق».(1)

ترجمه

این است (مناسک حج)؛ و هر کس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه‌ی تقوای دل‌هاست. «32» در آن (حیوانات قربانی)، منافعی برای شماست تا زمان معیّنی [/ روز ذبح آن‌ها]؛ سپس محل آن، خانه‌ی قدیمی و گرامی (کعبه) است. «33»

تفسیر

مناسک حج این گونه است و کسی شعائر و نشانه‌های خدا را بزرگ می‌شمارد و به آن‌ها احترام می‌گذارد که اعمالش برخاسته از تقوای دل باشد. یعنی حقیقت تقوا امری معنوی و مربوط به دل است.

یکی از شعائر خدا در مناسک حج مربوط به شتر (یا گاو و گوسفند) قربانی است.

گروهی از مسلمین عقیده داشتند که از شتر قربانی هیچ بهره‌ای نباید گرفت تا موقع ذبحش برسد اما آیه می‌فرماید برای شما در این شتران منافعی وجود دارد مانند سوار شدن یا نوشیدن شیر آن‌ها تا زمانی که باید قربانی شوند (محل) اسم زمان و به معنای وقت حلول و سررسید مدت است، محل آن، خانه کعبه آن خانه قدیمی و گرامی است.