درسنامه با قرآن در مکه و مدینه صفحه 233

قربانی در حج‌

«و لکلّ امّة جعلنا منسکاً لیذکروا اسم اللَّه علی ما رزقهم من بهیمة الانعام فالهکم اله واحد فله اسلموا و بشّر المخبتین* الّذین اذا ذکر اللَّه وجلت قلوبهم و الصّابرین علی ما اصابهم و المقیمی الصلاة و ممّا رزقناهم ینفقون».(1)

ترجمه

برای هر امتی قربان‌گاهی قرار دادیم، تا نام خدا را (به هنگام قربانی) بر چهارپایانی که به آنان روزی داده‌ایم ببرند، و خدای شما معبود واحدی است؛ در برابر (فرمان) او تسلیم شوید. و بشارت ده متواضعان و تسلیم شوندگان را. «34» همان‌ها که چون نام خدا برده می‌شود، دل‌هایشان پر از خوف (پروردگار) می‌گردد؛ و شکیبایان در برابر مصیبت‌هایی که به آنان می‌رسد؛ و آن‌ها که نماز را بر پا می‌دارند، و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند. «35»

تفسیر

این منحصر به پیروان ابراهیم نیست که مراسم قربانی برای خدا دارند، بلکه برای قبل از آن‌ها نیز مقرر شده بود، امت‌هایی که ایمان داشتند اجازه داشتند تا آنان نیز مانند شما نام خدا را بر چهارپایانی که به آن‌ها روزی دادیم ببرند. اساساً قربانی کردن یک عمل خرافی نیست بلکه وقتی به نام خدا صورت بگیرد سمبلی از آمادگی انسان برای فداکاری