درسنامه با قرآن در مکه و مدینه صفحه 41

تشریع طواف میان صفا و مروه‌

«انّ الصّفا والمروة من شعائر اللَّه فمن حجّ البیت او اعتمر فلا جناح علیه ان یطوّف بهما و من تطوّع خیراً فانّ اللَّه شاکر علیم».(1) ترجمه

«صفا» و «مروه» از شعائر (و نشانه‌های) خداست؛ بنا بر این، کسانی که حج خانه‌ی خدا و یا عمره انجام می‌دهند، مانعی نیست که بر آن دو طواف کنند؛ (و سعی صفا و مروه انجام دهند. و هرگز اعمال بی‌رویّه‌ی مشرکان، که بت‌هایی بر این دو کوه نصب کرده‌بودند، از موقعیّت این دو مکان مقدس نمی‌کاهد.) و کسی که فرمان خدا را در انجام کارهای نیک اطاعت کند، خداوند (در برابر عمل او) شکرگزار، و (از افعال وی) آگاه است.

شأن نزول

در زمان جاهلیت مشرکین در بالای کوه صفا بتی نصب کرده بودند به نام اساف و بر بالای کوه مروه بتی به نام نائله و به هنگام سعی از این دو کوه بالا می‌رفتند و آن دو بت را به عنوان تبرک با دست خود مسح می‌کردند.

مسلمان‌ها بخاطر این موضوع از سعی میان صفا و مروه کراهت داشتند و فکر می‌کردند در این شرایط سعی صفا و مروه کار صحیحی نیست، آیه فوق نازل شد و به آن‌ها اعلام داشت که صفا و مروه از شعائر خدا است، اگر مردم نادان آن‌ها را آلوده کردند دلیل بر این