درسنامه درآمدی بر فقه مقارن صفحه 244

2. کسانی که روزه بر آن‌ها واجب نیست‌

مذاهب اسلامی؛ روزه بر افراد زیر واجب نیست: 1. بیمارانی که روزه برای آن‌ها ضرر داشته باشد 2. زن حامله یا شیرده که روزه برای خودش یا فرزندش ضرر دارد 3. کسی که بر اثر تشنگی و گرسنگی به مشقت می‌افتد 4. پیرانی که نمی‌توانند روزه بگیرند یا برای آن‌ها مشقت دارد.

یادآوری:

طبق فقه اهل بیت علیهم السلام، بیماری که روزه برای او ضرر دارد، واجب است افطار کند و روزه او حرام است. (1)

3. قضای روزه رمضان‌

مذاهب اسلامی؛ کسی که روزه ماه رمضان را عمداً ترک کرده یا عذری داشته یا روزه‌اش باطل بوده، باید آن‌ها را در زمانی که روزه گرفتن مجاز است، قضا کند. همچنین به نظر تمامی مذاهب، جز حنفیه، در ماه رمضان نمی‌توان نیت روزه قضا کرد و در صورت نیت قضا، نه قضای او صحیح است و نه ادای او، ولی حنفیه می‌گویند اداءً واقع می‌شود ولی در یوم‌الشک قضا صحیح است و کسی که قضا به گردن دارد باید بدون تأخیر تا رمضان آینده قضا کند؛ به نظر غیر حنفیه و غیر شافعیه. ولی به نظر حنفیه وجوب قضا موسّع است و تأخیر آن اشکال ندارد، به نظر شافعیه هم در صورتی که بدون عذر روزه خورده، قضای آن فوری است و الّا فوری نیست. (2)