درسنامه درآمدی بر فقه مقارن صفحه 372

3. حکم مشروبات مست کننده‌

امامیه؛ هر مسکر و مست کننده‌ای موجب حدّ است و تفاوتی نیست که از انگور گرفته شده باشد یا خرما، کشمش، جو و ... و شرب مسکر ولو یک قطره، حرام و موجب حدّ است و در این حکم، فقّاع (آب جو) نیز ملحق به مسکرات است ولو مسکر نباشد.

مذاهب چهارگانه (جز حنفیه)؛ مانند امامیه معتقدند: هر شرابی که زیاد خوردن آن مستی آور باشد، کم خوردن آن هم حرام است و موجب حدّ می‌شود، ولی آب جو را موجب حدّ نمی‌دانند. اما حنفیه می‌گویند: خوردن شراب خرما و کشمش، کم و زیادش حرام است و اگر مستی آورد موجب حد می‌شود، ولی شراب چیزهای دیگر؛ مانند گندم، جو، برنج، عسل و ... حلال است و خوردنش موجب حد نمی‌شود، مادام که موجب مستی نشود. (1)

4. حکم مواد مخدر

مذاهب اسلامی؛ مواد مخدّر را به اعتبار ضررها و مفاسد جبران‌ناپذیری که دارد حرام دانسته‌اند، حتی کسانی مانند ابن تیمیه گفته است: حشیش مانند شرب خمر موجب حدّ است؛ چون ملاک، اسکار و مست کنندگی است نه مایع بودن. برخی از علمای اهل سنت، قائلان به حلّیت موادّ مخدر را زندیق و مبتدع و مفتری علی‌اللَّه شمرده‌اند. همچنین به فتوای امامیه، خرید و فروش و زراعت آن‌ها هم حرام است. علمای اهل سنت نیز به حرمت این امور فتوا داده‌اند و درآمد کسب از این طریق را حرام شمرده‌اند. (2)

5. حدّ زنا و لواط

مذاهب اسلامی؛ اگر زنا محصنه باشد، موجب رجم است و اگر غیر محصنه باشد، حدّ آن یکصد تازیانه است، همچنین به اجماع مسلمانان، لواط حرام و از فواحش بزرگ است.