درسنامه درآمدی بر فقه مقارن صفحه 80

مالکیه؛ رعایت موالات میان اعضای وضو و فوریّت آن، به گونه‌ای که هر عضو را پیش از خشک شدن عضو قبل بشوید، فرض است.

یادآوری:

آن گروه از فقهای اهل سنت که موالات را معتبر می‌دانند، آن را از فرایض وضو می‌شمرند. (1)

11. نیّت‌

امامیه؛ نیّت، یعنی قصد انجام فعل به انگیزه اطاعت و امتثال امر الهی، در وضو واجب است و ریا و عدم خلوص، مبطل وضو می‌باشد.

حنبلیه؛ نیّت و قصد رفع حدث یا حصول طهارت برای اموری که مشروط به طهارت‌اند؛ مانند نماز و طواف و مسّ قرآن، از شرایط وضو محسوب می‌شود و واجب است.

حنفیه؛ نیّت، مانند ترتیب و موالات، شرط وضو نیست و وضو بدون نیّت هم جایز و صحیح است.

مالکیه و شافعیه؛ نیّت از فرایض وضو محسوب می‌شود.

یادآوری:

حنبلی‌ها نیّت را «شرط وضو» و مالکی‌ها و شافعی‌ها «فرض وضو» شمرده‌اند. (2)