جامع شتات جلد 1 صفحه 172

1- وسائل: ج 5 ص 442، ابواب صلوه الجماعه، باب 45، ج 4، توضیح: این حدیث هم از " معاویه بن شریح " وهم از " معاویه بن میسره " روایت شده است. از متون رجال از جمله " جامع الروات اردبیلی " - ص 238 ج 2، وص 242 - بر میآید که هر دو یکی هستند: معاویه بن میسره بن شریح قاضی معروف.

2- من لا یحضره الفقیه: ج 1 ص 265: طبع اسلامیه سنه 1390 - ه. ق.

3- وسائل: ج 5 ص 449، ابواب صلوه الجماعه، باب 49، ج 2.

4- وسائل: ج 5 ص 441، ابواب صلوه الجماعه، باب 44، ج 3.

صحیحته الاخری وسیجیئی الاشاره الیهما فی المسئله الاتیه. ثم اختلفوا فی انه هل یکتفی بتلک التکبیره ویغتفر زیاده الرکن او یجب استینافها اذا قام الامام، الاشهر الاظهر وجوب الاستیناف. لعدم دلیل یمکن الاعتماد به فی اداء الواجب مع کون العباداه توقیفیه والروایتان اللتان اعتمدنا علیهما فی الاستحباب لا ینهضان دلیلا علی ذلک لضعفهما سندا (1) واحتمال کون موضع الدلاله فی الاولی منهما من کلام الصدوق، وعدم ذکر التکبیره فی الثانیه وانما عملنا علیهما فی الاستحباب مسامحه فی ادله السنن. اذا عرفت هذا ظهر لک ان دخول صوره السؤال تحت مدلول الخبرین اولی بالمنع اذ غایه دلالتهما انما هو اذا دخل مع الامام بعد ما رفع رأسه من الرکوع او اذا کان فی السجود وصوره السؤال انما هو اذا دخل والامام فی الرکوع ویکبر المأموم بظن ادراکه راکعا فهو ینوی الاقتداء بهذه الرکعه مع هذه التکبیره بخلاف مورد الروایتین فانه لا یمکن فیهما الاقتداء لاجل ادراک تلک الرکعه بل المقصود فیها ادراک الاقتداء بالرکعه الثانیه لاجل رکعته الاولی غایه الامر انه یدرک فضیله زایده علی اصل الصلوه. و اما احتمال القیام ذاکرا الی ان یلحقه الامام فهو خارج عن مقتضی الدلیل رأسا. وکک احتمال العدول الی الانفراد لعدم الدلیل لان ماهیه صلوه الجماعه والفرادی متغایرتان و انما الاعمال بالنیات وموارد جواز العدول تابعه للدلیل ولیس.

312- سوال:

312- سوال: کیف حال المأموم فی صلوه الایات اذا لم یدرک الرکوع الاول؟

جواب:

جواب: الظاهر، انه لا فرق بینها وبین الیومیه فی ادراک الرکعه بادراک الرکوع اما قبله فاجماعا واما بالاثناء فعلی الاظهر. واما لو لم یدرک الرکوع الاول فهل یجوز .