جامع شتات جلد 1 صفحه 233

1- ظاهرا این کلام در مبحث " غصب " آمده است که اگر غاصب مال غصبی را با مال خودش ممزوج یا مخلوط کند به طوری که مقدار آن معلوم نباشد...، متأسفانه توفیق دست یابی به متن این سخن در آثار شهید ثانی حاصل نشد.

واما ثالثا: پس ظاهر سؤال راجع می شود به جهالت در تعلق خمس به مال، زیرا که شاید آن نقصانها از آن باب باشد که جبر آن باید به ربح شود وبه سبب جهالت، تعلق خمس بر او، معلوم نیست و در این صورت که بنا بر اصل برائت، چیزی نیست، پس دلیلی بر لزوم مصالحه نخواهد بود، مگر اینکه فرض سؤال در جایی بشود که فی الجمله علم به تعلق خمس دارد، اما قدر آن مجهول است، چنانکه ظاهر کلام آن عالم هم باید به این محمول شود.

384- سوال:

384- سوال: جمعی از سادات، مشهور به سیادت میباشند در بلدی، از اهل بلد یا از غربا که مدتی مانده اند واشتهار به سیادت هم رسانیده اند که میشنویم از جمعی از مسلمین ومؤمنین که ایشان را به سیادت خطاب میکنند وبعضی از آنها هم نوشته از جناب ملا زمان (1) دارند یا سایر مجتهدین وموثقین، آیا به مجرد شهرت موجبه ظن، حق سادات را میتوان داد وبه مجرد نوشته ملا زمان که مأمون از تزویر است اکتفا کنیم یا نه؟ چه ثبوت سیادت ایشان به بینه عادله یا استفاضه مفیده علم، نهایت صعوبت دارد.

جواب:

جواب: اظهر در نزد حقیر این است که ادعای سیادت مسموع باشد. خصوصا به ضمیمه قراین وظن صدق، مانند دعوی فقر، بنا بر حمل قول مسلم بر صدق، ودر کلام علما در نظر نیست که متعرض این مسئله باشند، واشکال در این که این از بابت اثبات نسب است که در آن، شهادت عدلین یا استفاضه معتبره شرط است، گمانم این است که بجا نباشد، چون ظاهر آن کلام، وجود مزاحم بالفعل یا بالقوه است که محتاج می شود به مرافعه واثبات از برای میراث وامثال آن وچون خمس حق جهتی است از جهات عامه و شخص خاصی مزاحم نمی شود که محتاج به اثبات باشد چنانکه فقیری دیگر هم مزاحم ادعای فقیری دیگر نمی تواند شد. وبه هر حال احوط ملاحظه ثبوت نسب به عدلین یا .