جامع شتات جلد 1 صفحه 363

التمتع حیث قال: ولو احرم بحج التمتع بغیر مکه لم یجزیه ولو دخل مکه باحرامه علی الاشبه ووجب استینافه منها ولو تعذر ذلک قبل یجزیه. والوجه انه یستانف حیث امکن ولو بعرفه ان لم یتعمد ذلک فانه یدل علی وجوب العود الی محل الاحرام حسب الممکن لان المیسور لا یسقط بالمعسور، ما لا یدرک کله لا یترک کله و (ح) فالعود الی عرفات والتمکن من الاحرام فیه اخفی الاحتمالات بالنظر الی طی المسافه قهقهری وابعدها، والاحرام من المشعر اظهر الاحتمالات بالنظر الی آخر اوقات امکان ادراک المشعر (ح) واما اذا انکشف باضطراری المشعر فاضیق محتملات اسلامه هو قبیل طلوع الشمس فصاعدا. بحیث یحتمل عوده الی عرفات و مادونه و (ح) فالعود الی عرفات اخفی الاحتمالات وابعدها بالنظر الی طول المسافه. والاحرام من المشعر اظهر بالنسبه الی محتملات ادراک الوقوف. والحاصل ان استیناف الاحرام مع طی المسافه الی جانب المیقات لازم. وهناک امران: احدهما الاحرام والثانی طی المسافه فطی المسافه لاجله لازم و لو کان الی عرفات ان وسع الوقت وتجدید الاحرام ایضا لازم وان کان لا یمکن بالاعراض عن قطع المسافه ان ضاق الوقت. فکلام المحقق ناظر الی الاول وکلام المسالک الی الثانی ولکل وجه والاقتصار الی عرفات دون ما فوقه مبنی علی الغالب او علی ان وجوب الاحرام انما هو لوقوع المناسک حال الاحرام لا بالذات.

448- سوال:

448- سوال: شخصی اجیر شده به این نحو که به نیابت شخصی که از رفتن حج بیت الله عاجز است برود وحج به نیابت او به عمل آورد وصیغه هم می خواند و باز آن شخص اجیر اجیر می شود که به نیابت میتی برود و حج را به نیابت آن میت به عمل بیاورد و صیغه هم خوانده می شود وبنای آنها چنین می شود که در آن سال به نیابت زنده، حج را به عمل بیاورد و در سال بعد به نیابت میت، حج را به عمل می آورد و در این قرارداد، روانه مقصد می شود و در وقت احرام در احرامگاه، آن شخص اجیر در پیش خود چنین قرار میدهد که اول به نیابت میت، حج را به عمل میآورم و در سال بعد، از برای آن شخص زنده به عمل میآورم، به این اجتهاد که این زنده است و آن مرده است و مرده را زودتر برئ الذمه کنم