جامع شتات جلد 1 صفحه 56

وبدان که عمده در این باب، ملاحظه صدق غسل است با نیت وملاحظه ترتیب فعلی یا حکمی (بنا بر قول به آن) وملاحظه عدم اخلال به موالات وعدم مسح به آب جدید و فروع مسئله بسیار است. پس این اصول را باید در دست داشت وفروع را بر آن متفرع کرد. وبه هر حال: ظاهرا خلافی در اکتفای به وضوی ارتماسی فی الجمله نباشد واشکالی هم نباشد، چنانکه از تذکره وتحریر وذکری وغیر اینها ظاهر می شود.

66- سوال:

66- سوال: هر گاه کسی اعضای وضو را شسته باشد بدون قصد وضو، آیا جایز است که نیت وضو کند وبه همان آبی که در اعضای او است غسلات وضو را به عمل آورد، به این نحو که دست بمالد از رستنگاه مو، تا به ذقن و هم چنین از مرفق تا به سر انگشتان به نهجی که در وضو مقرر است یا نه؟

جواب:

جواب: بلی ظاهر صحت وضو است هر گاه آنقدر آب در عضو است که مسمای غسل به عمل میآید وآب جاری می شود بر عضو.

67- سوال:

67- سوال: هر گاه کسی به آب نجس وضو بسازد یا غسل کند و نماز کند چه حکم دارد؟

جواب:

جواب: هر گاه عالما عامدا کرده طهارت ونماز او باطل است وواجب است تطهیر بدن واعاده وضو وغسل ونماز، خواه وقت باشد یا نه و هر گاه عالم بود به نجاست وفراموش کرد مشهور در آن نیز وجوب اعاده طهارت ونماز هر دو است. ودلالت می کند بر آن موثقه (1) عمار ومرسله (2) اسحاق بن عمار عن الصادق (علیه السلام) عن الرجل یجد فی انائه فاره وقد توضا من ذلک مرارا وغسل منه ثیابه واغتسل منه وقد کانت الفاره متسلخه. فقال: ان کان رأها فی الاناء قبل ان یغتسل اویتوضاء اویغسل ثیابه ثم فعل ذلک بعد ما رأها فی الاناء فعلیه ان یغسل ثیابه ویغسل کل ما اصابه ذلک الماء ویعید الوضوء والصلوه. وان کان انما رأها بعد ما فرغ من ذلک وفعله فلا یغسل من الماء شیئا ولیس علیه شئ لانه لا یعلم متی سقطت فیه. ثم قال: لعله ان یکون انما سقطت تلک الساعه التی راها. بلکه صحیحه (3) علی بن مهزیار نیز در .