جامع شتات جلد 4 صفحه 102

نهج سابق باید معمول داشت.

39: سؤال:

39: سؤال: آیا شخصی ملکی وقف نماید واز منافع آن قرارداد نموده که متولی بعد از وفات واقف به جهت او استیجار صوم وصلات نماید. همچه وقفی وقف بر نفس است؟ یا اخراج از نفس در اینصورت صادق می آید؟ آیا مجموع منافع از این قبیل باشد یا بعض آن، تفاوت دارد؟

جواب:

جواب: ظاهر این است که داخل (وقف بر نفس) است با شرط انتفاع خود از آن و هر گاه منحصر باشد بر این، عیبی دیگر هم دارد که (منقطع الاول) است. چون مادام الحیات، موقوف علیه ندارد. واظهر این است که کل وبعض فرقی ندارد.

40: سؤال:

40: سؤال: هر گاه شخصی اقرار به وقفیت ملک موروثی خود نماید. وبعد ادعا نماید که متولی وقف مرا گول داده. وشخص مقر نیز عامی است واین ادعا در حق او مستبعد نیست. آیا مسموع است یا نه؟ -؟. وبر تقدیر سماع، آیا یمین که متوجه است، متولی را قسم متوجه نمی شود؟ یا می شود؟. و هر گاه مدعی مزبور قسم خورد می تواند ملک مزبور را متصرف گردد؟. اشاره اجمالیه به جواب مع تعیین ادله خواهند فرمود.

جواب:

جواب: گویا مراد سائل این باشد که متولی با ابراز وقفنامه وامثال آن وارث را گول زده واو به سبب جهالت ونادانی (بر این) که وقفنامچه بمجردها حجت شرعیه نیست، اقرار کرده. هر گاه چنین باشد، از این جمله سخنان مسموعه است در حق کسی که از شأن او جهالت باشد. ودر حکم دعوی است وقسم متوجه منکر می شود. ومتولی هر چند من حیث انه متولی قسم متوجه نشود به او بر نفس وقفیت. ولکن بر نفی تغریر می تواند قسم خورد. چون دعوی متوجه او است. و هر گاه متولی خود موقوف علیه باشد اشکالی در جواز قسم خوردن او نیست. واز برای ایشان رد قسم هم جایز است.

41: سؤال:

41: سؤال: فقها در کتب فقهیه صدقه را از جملهء عقود شمرده اند. وتصریح کرده اند به لزوم ایجاب وقبول. وخلاف صریحی هم در کلام ایشان نیست. واین چگونه جمع می شود با اینکه فقه را منقسم کرده اند به (عبادات) و (عقود) و