جامع شتات جلد 4 صفحه 150

حق التولیه است. واین مستلزم دور است. وبر فرض اینکه این را از (دور حقیقی) اخراج کنیم واز باب (دور معی) بگیریم، می گوئیم که شبهه (ای) نیست که ولی از (بابت) حق خدمت صغیر وتصرف در رتق وفتق امور او زیاده از اجرت المثل نمی تواند برداشت کرد. بلکه بعضی گفته اند مستحق قدر کفاف است. وبعضی گفته اند اجره المثل وبعضی گفته اند اقل الامرین. وبعضی از برای غنی منع کرده اند مطلقا. واین چگونه اجرتی است که در ازای متوجه شدن همین ملک خاص نه عشر ونیم منافع آن را بردارد. واین فرع زیاده بر اصل است. وبه هر حال ناخوشی های این سؤال بسیار است وتوجه به آنها تضییع اوقات است.

59: سؤال:

59: سؤال: هر گاه املاکی چند (را) واقف به جهت اولاد خود ذکورا واناثا، نسلا بعد نسل، موافق وقفنامچه معتبره، وقف نموده. وحال اولادی ذکور واناث از واقف باقی مانده. واملاک مزبوره به جهت نزاعی که در میان ورثه موقوف علیهم می باشد لم یزرع وخراب گردیده. وبعضی از ورثه موقوف علیهم اجحاف وزیادتی به بعضی دیگر می نمایند. ورسدی که واقف به جهت هر یک مشخص نموده به ایشان نمیرسانند. آیا ورثه موقوف علیهم می توانند املاک مذکور را در معرض بیع، یا اینکه مفروز نمایند که هر یک از ورثه به حق خود رسیده باشند؟ قربه الی الله صورت مسأله را بیان فرمایند.

جواب:

جواب: اظهر واشهر جواز بیع است در صورت مزبوره. ولکن قسمت وقف جایز نیست.

60: سؤال:

60: سؤال: کاروانسرائی هست خراب ومنهدم در بلوک جعفر آباد، واز حیز انتفاع افتاده که به هیچ وجه من الوجوه صورت آبادی ندارد. وخاصیتی هم ندارد. معلوم نیست که آیا وقف بوده است یا طلق. وحال اراده هست که هر گاه می تواند شد، از آجر آن کارو نسرا مسجدی یا حمامی بسازیم یا نه؟ -؟.

جواب:

جواب: ظاهر این است که در صورت مزبوره توان صرف مسجد کرد. ولکن چون مجهول المالک است به بازدید امنا واهل خبره قیمت آن را به فقرا باید داد.

61: سؤال:

61: سؤال: ملکی را شخصی بر بقعه امام زاده وقف نموده است. واز تصرف واقف بیرون رفته شخصی متصرف شده است وادعای ملکیت می کند. واز جمله