جامع شتات جلد 4 صفحه 231

دارد(1) واخبار بسیار است صحیح وغیر صحیح که دلالت دارند بر صورت عدم قبول(2)واگر قبول وصایت نکرده ورد کند وصیت موصی را، پس در اینجا نیز اشهر واقوی لزوم است. ودعوی اجماع (از بعضی صریحا و [ از ] بعضی ظاهرا) بر آن شده. واخبار بسیار هم دلالت بر آن دارد، واز جمله آنها صحیحه محمد بن مسلم است از حضرت صادق - ع - (قال: ان اوصی رجل الی رجل وهو غایب فلیس له ان یرد وصیته، فان اوصی الیه وهو بالبلد فهو بالخیار ان شا قبل وان شا لم یقبل) (3)وروایت منصور بن حازم از آن حضرت: (اذا اوصی الرجل الی اخیه وهو غایب فلیس له ان یرد علیه وصیته، لا نه لو کان شاهدا فابی ان یقبلها طلب غیره). (4)

وشهید ثانی (ره) از مختلف وتحریر نقل کرده قول به جواز رجوع ورد را وخود نیز میل به آن کرده، به جهت (اصل) ولزوم حرج وضرر. وحمل کرده اند اخبار را بر سبق تحقق قبول یا شدت استحباب. به جهت عدم صراحت آنها در مطلوب. وتو میدانی که ظهور کافی است در استدلال. وعمومات [ و ] اصل وغیره، مقاومت با خاص معمول به اصحاب نمی کند. خصوصا با دعوی اجماع بر آن.

100: سؤال:

100: سؤال: ضعیفه ای فوت شده. وجمعی از مرد وزن - که تخمینا شش نفر یا هفت نفر باشند - می گویند که از دو سال قبل از مردن ضعیفه مزبوره، مکرر از او میشنیدیم که میگفت که (مال من بعد از وفات من خرج من باید شود). ویکی از جمع مدعین این قول را، جمعی تعدیل می کنند. وشش نفر از آن جمع مدعین (که غیر آن یک نفر عادل اند) که عبارت از چهار مرد ودو زن باشند، که یکی از آنها از جمله ورثه است و می گوید که ضعیفه متوفیه سه روز یا ده قبل از وفاتش میگفت که اگر مال مرا خرج من نکنید مشغول الذمه باشید. آیا این عبارت دو سال قبل از وفات با آن عبارت که سه روز قبل از وفات میگفته، وصیت است یا نه؟ وبعد از این که وصیت باشد آیا کی باید این وصیت را به عمل بیاورد؟. و هر گاه باید که وارث به عمل بیاورد می تواند که ثلث قیمت متروکات را به مصرف وصیت برساند یا باید عین آنها را خرج کند؟ وایضا: ورثه ضعیفه متوفی منحصرند به دو3.

1- وسائل، ج13، احکام الوصایا، باب 23، ح2و3.
2- وسائل، ج13، احکام الوصایا، باب 23، ح1 تا 6.
3- وسائل، ج13، احکام الوصایا، باب 23، ح1و3.
4- وسائل، ج13، احکام الوصایا، باب 23، ح1و3.