جامع شتات جلد 4 صفحه 249

یا نه؟

جواب:

جواب: ظاهر جواز است. ودر (رهن مال غیر به اذن او) هم اشکال نیست. ولکن مکرر به حاکم وغیره اعلام کند ووصیت کند. تا آن که به مرور ایام مخفی نماند ومال غایب از میان نرود.

116: سؤال:

116: سؤال: هر گاه وصی طفل، مال او را به تجارت بدهد وبه دریا غرق شود، ضامن هست یا نه؟

جواب:

جواب: وصی ولی طفل است، وتصرف او در مال طفل وبه تجارت دادن آن باید منوط به مصلحت باشد وبه دست غیر امین ندهد وظاهر این است که به دریا فرستادن مال، تفریط است، ومنشأ ضمان است، مگر در فرض نادری که کشتی محکم باشد واز کنار ساحل آن را به ریسمان بکشند، ظاهر در اینجا عدم ضمان است.

117: سؤال:

117: سؤال: هر گاه کسی وصیت کند به امور چند که بعد از وفات او به عمل آورند و بعض اشیاء را هم به صیغه مصالحه بع بعض ارحام خود منتقل کند. وزوجه او وسایر وراث او اجازه کنند بعد از فوت او، آیا وارث یا زوجه او می توانند رجوع کنند یا نه؟

جواب:

جواب: اما صلح پس آن داخل منجزات است، و هر گاه در حال غیر مرض موت است که در صلح آن اشکالی نیست، واجازه ورثه در آن بی معنی است. واما اگر در مرض موت باشد، پس اظهر این است که آن نیز در اصل مال معتبر است واحتیاج به اجازه ورثه نیست هر چند زاید بر ثلث مال باشد. واما وصیت به اشیاء دیگر، پس آن نیز در ثلث و کمتر از آن، صحیح است ومحتاج به اجازه وارث نیست. و هر گاه زاید بر ثلث باشد وورثه امضا کنند، اگر بعد از موت او امضا کنند پس در آن نیز اشکالی نیست. و هر گاه در حال حیات امضا کنند، در آن خلاف است. واشهر واقوی این است که صحیح است و لازم است. واخبار معتبره دلالت بر آن دارد. وقول به عدم لزوم، ضعیف است. وبدان که اجازه هر گاه از همه وارث است در همه وصیت، نسبت به همه لازم است. و هر گاه از بعضی ورثه است، نسبت به حصه او لازم می شود. و هم چنین هر گاه نسبت به بعض وصیت باشد. وبدان نیز که اجازه در معنی تنفیذ وامضا است، یعنی مجری داشتن عقد وصیت، نه این که ابتدای عطیه وبخشش باشد، پس محتاج به صیغه هبه تازه نیست. وایجاب وقبولی در آن ضرور نیست. وقبض موصی هم در آن شرط نیست. وبه هر حال، مالک شدن موصی له بعد از فوت موصی است وقبل از فوت، ملک او