جامع شتات جلد 4 صفحه 278

132: سؤال:

132: سؤال: هر گاه وارث موصی مطلع شوند به عدم دیانت وخیانت وصی، آیا می توانند او را عزل کنند؟ یا باید حاکم شرع واقعی او را عزل کند؟.

جواب:

جواب: اظهر واشهر این است که به مجرد ظهور فسق وخیانت وصایت او باطل می شود ومعزول می شود. ومحتاج نیست به معزول کردن حاکم یا وارث. وهر علمی که بعد ظهور فسق کرده نافذ نخواهد بود. واما هر گاه عود کند به عدالت بعد ظهور فسق، پس مشهور واقوی این است که وصایت عود نمی کند. والله العالم.

133: سؤال:

133: سؤال: وصی می تواند از کتب صغیر مطالعه کند یا نه؟

جواب:

جواب: هر گاه اجرتی منظور کند از برای کتاب هر چند در ازای حق العمل خود محسوب کند، باکی نیست. والا، فلا.

134: سؤال:

134: سؤال: هر گاه وصی از اموال صغیر آنچه قیمت می کند وبه جهت خودش میخرد، آیا تصرف می تواند کرد؟ یا آن که باید ثمن را به مصرف صغیر برساند وبعد تصرف کند؟.

جواب:

جواب: بعد از آن که بنا را به این گذاشتیم که (صحیح است خریدن وصی مال صغیر را از برای خود)، به سبب خریدن، مال او می شود، وموقوف نیست جواز تصرف در مبیع به این که ثمن را داده باشد.

135: سؤال:

135: سؤال: وصی در دیون میت دیان را باید قسم بدهد یا نه؟ وخودش قسم می تواند داد یا این که موقوف به حاکم است؟ تا هنوز قسم را نخورده باشد می تواند قرض را بدهد یا نه؟

جوا ب: وصی خودش هر گاه طلبی از میت دارد وعلم دارد به بقای آن طلب، جایز است از برای او استیفای طلب خود، واین در معنی تقاض است. واما طلب سایر ارباب طلب: پس اگر در نزد او ثابت است وعلم دارد به بقای آن در ذمه میت - مثل این که قبل از موت اقرار کرده بود به طلب، واینقدر وقت نگذشته که ممکن باشد در آن وقت ادای دین. وطلبکار هم شخصی نبود که احتمال برود که او را برئ الذمه کرده باشد مانند صغیر ومجنون ومسجد وامثال اینها - در اینجا هم می تواند ادای آن دین را بکند بدون مرافعه به حاکم وبدون قسم. واما هر گاه طلبکاران مکلف باشند ومحتمل باشد که او را برئ الذمه کرده باشند، در این وقت بدون قسم نمی تواند داد، هر چند اصل طلب در نزد او ثابت باشد.