جامع شتات جلد 4 صفحه 292

همچنین ظاهر می شود که اقرب از آنها ندارد، مثل جد وبرادر پس باید قرعه کرد چون هر دوی آنها وارث طفل اند هر چند تفاوت دارند در میراث.

149: سؤال:

149: سؤال: چنانچه نوشته [ ای ] به خط میتی بر آید، قطع بهم رسد که این نوشته خط آن میت است. به وصایای او آنچه نوشته باشد می توان عمل کرد؟ و هر گاه شاهد شهادت اجمالی به این مضمون بدهد که (موصی گفت که من در دستک خود چیزی نوشته ام وفلانی را وصی نموده ام) وقرینه ظنیه باشد که نوشته همین است، کافی است یا نه؟

جواب:

جواب: اشهر واظهر این است که کتابت، وصیت نیست، هر چند قطع به اراده وصیت حاصل شود. زیرا که می تواند شد که تلفظ به صیغه را مدخلیت در انعقاد آن باشد، مانند نکاح وغیره. هر چند قول به اکتفا به آن - در صورت حصول قطع به آن سبب قرائن قوتی دارد. لکن اول اقوی است. واما ثبوت وصیت به کتابت در صورت حصول قطع به آن، پس آن مسأله دیگر است وظاهر این است که می توان به آن اکتفا کرد. مانند قطع به توکیل به مکتوب کسی.

150: سؤال:

150: سؤال: شخصی در مرض الموت وجهی را به شخصی هبه نمود. وآن شخص نیز در عوض آن قرار داد نموده که مدت بیست سال صوم وصلات به جهت او استیجار نموده یا خود به عمل آورد. آیا از اصل است یا از ثلث، یا باطل؟ وبر تقدیر صحت، آیا اجرت المثل صوم وصلات داخل ترکه است یا نه؟

جواب:

جواب: هر گاه آن شخص هبه آن ملک را به آن شخص کرد وشرط کرد در ضمن عقد که متهب بعد موت او دو سال عبادت از برای او استیجار کند، یا خود به عمل آورد. ظاهر این است که شرط صحیح است واز باب وصیت می شود ومعاوضه ووصیت به جعل واحد به عمل آمده وتوجیه صحت معاوضه با وجود این که انتقال عوض به واهب در حال حیات صحیح نیست چون عبادات واجبه به نیابت احیا صحیح نیست این است که استحقاق این عوض در حال حیات به وجهی از وجوه استحقاق، فی الجمله کافی است در معاوضه و چون عبادت کردن متهب ممکن است منتقل شدن آن به واهب به این نحو که وصیت کند که آن را بعد از موت برای او به عمل آورد، یا در حال حیات از برای پدر او بکند و امثال آن، پس گویا گفته است (من ملک را به تو بخشیدم که در عوض آن بیست سال عبادت بکنی وآن بیست سال را از برای خودم بکنی بعد از وفاتم).