جامع شتات جلد 4 صفحه 338

حرام ابدی است خواه دانسته وخواه ندانسته وتفریق باید کرد وطلاق نمی خواهد. والله العالم.

166: سؤال:

166: سؤال: هر گاه ضعیفه را پدرش بدون اذن به شوهر داده باشد، وجمعی هم شاهد به عدم رضای ضعیفه می باشند. وآن مرد نیز دخل ننموده، وشوهر متوفی. آیا آن عقد باطل می باشد؟ ودر عده وفات، آن ضعیفه می تواند شوهر نمود یا باید عده وفات نگاه دارد؟.

جواب:

جواب: هر گاه به ثبوت شرعی برسد که نکاح بدون رضای زوجه بوده، وبعد از نکاح هم اجازه نکرده وراضی نشده، آن نکاح صورتی ندارد. خصوصا هر گاه باکره نباشد. واما هر گاه باکره بوده باشد هر چند اظهر در آن نیز بطلان عقد است، لکن احوط آن است که در عده وفات آن را تزویج نکنند وامر ثبوت وعدم ثبوت ومرافعه باید در نزد حاکم شرع - یعنی مجتهد عادل واقع شود. اکثر مفاسد از راه بی اعتنائی به شرع ودین واقع می شود. وملاهائی که متصدی این امور می شوند لا اقل در اول مرتبه مسأله را سؤال کنند که فساد آن کمتر باشد. والله الموفق.

167: سؤال:

167: سؤال: هر گاه هند بعد از مدت سه سال از مفقود الاثر بودن زوجش حامله گردیده وعمرو از او متولد. وبعضی مردم از راه ظن میگفته اند که هند از بکر حامله شده است، واین عمرو از بکر بهم رسیده است. وبعد از چند وقت دیگر هند مذکوره با وجود مفقود الخبر بودن زوج مذکور به حباله نکاح بکر مذکور در آمده. وبعد از مدت چند سال دیگر هند مذکوره متوفیه. آبا در اینصورت عمرو می تواند که شرعا مطالبه حق الصداق والده اش را از بکر مذکور نماید یا نه؟

جواب:

جواب: بنابر صورت سؤال، عمرو جز ما فرزند آن شوهر مفقود الخبر نیست. و هر گاه معلوم شده که عمرو به زنا بهم رسیده هم ملحق به زانی نمی شود، وهم میراث از مادر خود نمی برد. واما تزویج هند بابکر: اگر با وجود علم طرفین به حرمت بوده است و می دانسته اند که شوهر مفقود الخبر است، این زن حرام است. ونکاح آن حرام است. پس این نکاح هم موجب مهر نمی شود وزنا را مهر نمی باشد. پس دعوی مهر بر فرضی که عمرو پسر مادرش محسوب شود هم صورتی ندارد. و اگر علم به حرمت نداشته اند هیچکدام، یا هند تنها علم به حرمت نداشته، پس هند مستحق مهر المثل است. وبعد از مردن او وارث شرعی ادعای مهر می تواند کرد. وعمرو که از زنا بهم رسیده است ادعای