جامع شتات جلد 4 صفحه 359

شود مال زوجه است، چون نما ملک او است، علی المختار. پس زوجه می تواند نما مهر خود را به اذن حاکم بگیرد. یا این که احد امور موجبه استقرار تمام، یا تنصیف، به عمل آید. و هر گاه دست به حاکم نرسد ظاهر این است که ثقات مؤمنین هم توانند کرد.

208: سؤال:

208: سؤال: آیا زوجه هر گاه تمکین ندهد به زوج از برای دخول به ادعای صداق، و بگوید تا صداق ندهی تمکین نمی کنم. این منشأ سقوط نفقه است یا نه؟

جواب:

جواب: هر گاه زوجه بگوید (من تمکین دارم از برای تولکن منع می کنم تو را از دخول تا مهر مرا ندهی). ظاهرا این از باب (عدم تمکین در حال حیض باشد. ومسقط نفقه نیست، به جهت این که رخصت در این منع، از شرع رسیده است.

209: سؤال:

209: سؤال: هر گاه کسی زن کسی را قبل از دخول او ببرد وجبرا به او وطی کندو فرزند بهم رساند زن به شوهر حرام می شود یا نه؟ وحکم فرزند چه چیز است؟...

جواب:

جواب: زن به شوهر حرام نمی شود. وفرزند به مادر ملحق می شود وبه زانی ملحق نمی شود.

210: سؤال:

210: سؤال: هر گاه کسی زنی را در عده رجعیه، یا عده باینه، یا عده وفات عقد کرد، چه حکم دارد؟.

جواب:

جواب: هر گاه عقد واقع شود و دخول واقع شود، آن عقد باطل است جزما. وآن زن حرام ابدی است برای آن مرد جزما. خواه طرفین عالم به عده وحرمت نکاح (هر دو) باشند، یا جاهل به هر دو باشند، یا عالم به احدی از آنها وجاهل به آن دیگری. و همچنین است حال هر گاه یکی از آنها باشد ودیگری جاهل. و هر گاه دخول واقع نشود: پس اگر هر دو عالم اند به عده وبه حرمت، هم عقد فاسد است وهم حرام ابدی است. و اگر جاهل باشند به هر دو یا به احدهما، پس عقد فاسد است ولکن حرام ابدی نیست می توانند تحدید عقد بکنند. و هم چنین هر گاه هر یک جاهل به احدامرین باشد و هر گاه یکی جاهل ویکی عالم، بر عالم حرام ابدی می شود، و بر جاهل نمی شود. ثمره این وقتی ظاهر می شود که بعد از تفریق، آن شخص جاهل آن شخص عالم را نشناسد. مثل این که مرد میدانست که زن در عده است وحرام است نکاح آن، وزن نمیدانست ونکاح واقع شد وایشان را تفریق کردند، بعد از آن مرد مشتبه شد بر آن زن وثانیا ندانسته به او شوهر کرد، لکن مردمی داند که این همان زن است. در اینجا مرد بر زن حلال است ولکن زن بر مرد حلال نیست. ودر ظاهر حکم به زوجیت می شود