جامع شتات جلد 4 صفحه 363

وجود تمکن از شیر دادن وعدم مانع، ومطالبه اجرت نمی تواند کرد، چنانکه در سایر نفقات.

219: سؤال:

219: سؤال: زوجه متوفی عنها زوجها [ که ] حامل [ باشد ] نفقه دارد یا نه؟ -؟.

جواب:

جواب: از مال شوهر ندارد. واز نصیب حمل خلاف است، واحوط آن است که نگیرد. به جهت آن که معلوم نیست که حمل حیا منفصل شود ومالک چیزی شود. و متأخرین بر این قول اند. هر چند صحیحه کنانی(1) دال است بر ثبوت انفاق. واما معتده رجعیه وباینه حامل نفقه دارد از مال زوج.

220: سؤال:

220: سؤال: زید زوجه خود را طلاق رجعی داده، آیا قبل از انقضای عده می تواند او را به عقد جدید دائمی (یا عقد انقطاع) به مهر جدید تزویج نماید یا نه؟ -؟. و هر گاه چنین کاری بکند آیا این در معنی رجوع است وبه عقد سابق بر می گردد، یا نه؟ -؟.

جواب:

جواب: عقد زوج [ زوجه را ] در عده رجیعه باطل است مطلقا. وزوجه به سبب آن مستحق مهری نمی شود. پس هر گاه داند که عقد جایز نیست وعقد بکند، پس اگر به آن عقد قصد رجوع دارد، رجوع ثابت می شود. وهر گاه قصد رجوع نباشد، رجوع متحقق نمی شود. و هر گاه جاهل باشد وگمان کند که عقد صحیح است، در مسأله اشکال بهم می رسد واظهر این است که رجوع متحقق می شود وعقد جدید باطل است. وحکم دیگر بر آن مترتب نمی شود. واز برای دفع ما یقال اگر اشاره به دلیل مسأله شود باکی نیست. فنقول: ظاهر علمائنا الاجماع علی ان المطلقه الرجعیه فی حکم الزوجه، الاما اخرج بالدلیل. فلذلک یجب الانفاق علیها والاسکان، وانهن لایحجن ندبا الا باذن ازواجهن. ولجواز وطئها ابتداء من غیر تلفظ بشیئ. ولا شئ من غیر الزوجه کذلک، اجماعا. (کما صرح به فخر المحققین). ولجواز الرجعه من دون النکاح ولثبوت التوراث بینهما. ولجواز تغسل کل منهما الاخر اذا مات احدهما. بل یظهر من الذکری الاجماع منا علی انه لا عبره بانقضاء العده حین الغسل ایضا، بل لو تزوجت جازلها تغسیله، وان کان الفرض بعیدا. وصوره الفرض ان یموت الزوج فی العده ویبقی بلا غسل الی ان ینقضی عده الوفات وتزوجت الزوجه، فیجوزح تغسیله. ویدل علیه الاخبار الکثیره1.