جامع شتات جلد 4 صفحه 415

بعض اموال، پس آن موقوف است به اذن حاکم. علی ای حال چون پای قسم ومرافعه در میان است، محتاج است به رجوع به حاکم، وتصرفی که بدون این شده در باب صداق بی صورت است. و هر گاه زن مدعیه موت شوهر باشد مستحق نفقه نیست، خصوصا هر گاه حامله نباشد ودر عده نباشد. واما قسمت اموال، پس آن موقوف است به این که موت محقق شود، یا آن قدر از موت غایب بگذرد که عادتا بیش از آن عمر نمی کند. و در این زمان صدوبیست سال (بلکه صد سال هم) ظاهر این است که کافی باشد.

249: سؤال:

249: سؤال: هر گاه زید با هند در حینی که ذات بعل بوده وزنا نموده. آیا در این صورت صبیه هند مذکوره را که قبل از ایام زنا متولد شده بوده است. شرعا زید زانی می تواند در حباله نکاح خود در آورد یا نه؟

جواب:

جواب: مشهور میان علمای امامیه حرمت است. واحوط اجتناب است. والله العالم.

250: سؤال:

250: سؤال: هر گاه دو طفل با هم وطی کرده باشند، وفاعل خواهر مفعول را گرفته باشد، اولادی از او بهم رسیده باشد. آیا آن طفل حرامزاده است یا نه؟ -؟ وبعد از علم به حرمت محتاج به طلاق زوجه هست یا نه؟ -؟.

جواب:

جواب: اگر طرفین علم به حرمت نداشته باشند آن طفل حرام زاده نیست. و بعد از علم به حرمت، طلاق در کار نیست. (1)

251: سؤال:

251: سؤال: پدر به جهت پسرش زنی بگیرد ومهری تعیین کند. وپسر فوت شود و چیزی از او باقی نماند که به مهر داده شود. آیا پدر ضامن مهر هست یا نه؟

جواب:

جواب: بلی پدر ضامن است درصورتی که عقد را در حال صغر پسر کرده باشد. و آن صغیرهم مالی نداشته باشد. اما اگر صغیر مال از خود داشته بوده است، پدر ضامن نیست بلکه تمام مهر بر ذمه صغیر است اگر مساوی تمام مال داشته باشد. ومساوی آنچه داشته باشد بر ذمه او است هر گاه مساوی تمام مال ندارد. ودر حالی که صغیر فقیر بوده باشد هر چند بعد از عقد مالدار بشود هم بر صغیر واجب نیست، چه جای آن که به همان فقر باقی مانده باشد. بلی دور نیست که هر گاه پدر در حال فقر صغیر، در عقد5.