جامع شتات جلد 4 صفحه 476

فی الکلام لا یسعه المقام. وقد حققته فی بعض تحقیقاتی. لا یسعنی الوقت لاستیفائها هنا. واما حال الولد: فان فرض له شبهه ووقع العقد بسبب الشبهه، فلایحکم بحرمه الولد. ویلحق بمن اشتبه علیه الامر من الوالدین. والا فلا مجال للحوق. والله العالم با حکامه وامناؤه المعصومون علیهم السلام.

297: سؤال:

297: سؤال: هر گاه زوجه مطلقه بگوید که (عده من منقضی شده است)، به محض قول او می توان او را تزویج کرد؟. و هم چنین هر گاه زنی شوهری داشته است بگوید (شوهر من مرده است وعده وفات هم منقضی شده). می تواند اکتفا کرد یا نه؟

جواب:

جواب: اما مطلقه: پس اگر ادعا کند انقضای عده را به حیض، یا وضع حمل، وکسی هم معارض او نباشد وآنقدر زمان هم از طلاق گذشته [ باشد ] که ممکن باشد انقضای عده در آن زمان، پس قبول می شود قول او بدون قسم. وجایز است نکاح علی الشهور. بلکه بعضی گفته اند که خلافی در مسأله ظاهر نیست (ولکن گمان حقیر این است که خلاف موجود باشد هر چند نادر باشد) وعمومات (حمل اقوال وافعال مسلمین بر صحت) دلالت دارد بر آن. و هم چنین آیه شریفه (ولا یحل لهن ان یکتمن ماخلق الله فی ارحامهن) که دلالت دارد بر این که ایشان مؤتمن می باشند در قول به عدم کتمان. ودر مجمع البیان در تفسیر این آیه از حضرت صادق (علیه السلام) روایت کرده است که فرمود (قد فوض الله الی النسا ثلاثه اشیاء: الحیض والطهرو الحمل) (1)

و هم چنین خصوص صحیحه زراره (عن الباقر - ع - قال: العده والحیض الی النسا) (2) وروایت دیگر زراره که حسن کالصحیح است باز از آن حضرت (قال: العده و الحیض للنسا، اذا ادعت صدقت). (3) و هم چنین روایتهائی که دلالت می کنند بر جواز تزویج زنان بمحض این که بگویند شوهر نداریم، تنبیه بر این دارند. بلکه بعضی دلالت ظاهره دارند، مثل روایت میسر که معتبر است ودور نیست که صحیح باشد (قال: قلت لابی عبد الله - ع - القی المرأه بالفلاه التی لیس فیهااحد، فاقول لها:؟ لک زوج؟ فتقول: لا. فاتزوجها. قال: نعم المصدقه علی نفسها) (4)ودر روایت ابان بن تغلب (عنه - ع -: انی اکون فی بعض الطرقات فاری المرأه الحسنا، ولا آمن ان تکون ذات بعل او من 2.

1- وسائل، ج15، ابواب العدد، باب 24، ح2.
2- وسائل، ج2، ابواب الحیض، باب 47، ح1.
3- وسائل، ج2، ابواب الحیض، باب 47، ح2.
4- وسائل، ج14، ابواب عقد النکاح، باب 25، ح2.