جامع شتات جلد 4 صفحه 482

بعد انقضای عده وفات تجدید عقد کرد. ودور نیست که به اخبار زینب بعد از عقد هم تون اکتفا کرد. چون مانعی نیست از برای تصدیق قول او، ومسلمی است ومنازعی ندارد. ودلیلی بر بطلان آن عقد بذاته نبود. بلکه بطلان آن مراعی بود تا هنگام ظهور حال. وعلی ای حال، اولی در این صورت (خصوصا با عدم مأمونه بودن زینب) تجدید عقد نکاح است. وما حرمت ابدی پس آن دلیلی ندارد.

299: سؤال:

299: سؤال: شخصی در سن دوازده یا بیشتر با شخصی وطی نموده، دخول حشفه در ذهن نیست. آیا می توانند که همشیره یکدیگر را حباله نمایند یا نه؟

جواب:

جواب: مفعول همشیره فاعل را می تواند بگیرد هر چند تمام عضو داخل شده باشد علی الاشهر الاظهر. وبر فاعل حرام است همشیره مفعول اتفاقا در صورتی که تمام حشفه داخل شده باشد، وعلی الاشهر الاظهر هر گاه بعض حشفه داخل شده باشد. پس همینکه داند که بعض حشفه داخل شده، حرمت حاصل می شود. هر چند در سایر مواضع (مثل وجوب غسل) معیار دخول تمام حشفه است. وما هر گاه شک در مطلق ادخال داشته باشد، پس در آنجا حرمت ثابت نیست مطلقا.

300: سؤال:

300: سؤال: آیا ناظر به نامحرم تا چه قدر از مسافت، آثم می باشد؟.

جواب:

جواب: مقداری از برای آن معین نیست، وحد آن رؤیت بدن او است. واما دیدن شبح آن از دور مضر نیست.

301: سؤال:

301: سؤال: هر گاه از بالای حایلی مثل چادر شب که بدنش نمایان نباشد ولذت ببرد یا نبرد، چه صورت دارد؟.

جواب:

جواب: در صورت عدم تلذذ اشکال در جواز نیست. واما با وجود تلذذ درصورتی که حجم بدن را حکایت کند مشکل است. بلکه صورتی ندارد.

302: سؤال:

302: سؤال: آیا زن پیر وجوان خیمه نشین ودهقان که مطلقا پروای حرف زدن و رو گرفتن ندارند، کسی با ضرورت یابی ضرورت با ایشان حرف زند، یا به صورت ایشان نگاه کند به لذت یابی لذت، چه صورت دارد؟ به تفصیل بیان فرمایند.

جواب:

جواب: هر گاه در نظر، ریبه وخوف وقوع در معصیت باشد، یا به قصد تلذذ باشد، جایز نیست. خواه پیر وخواه جوان وخواه اهل بادیه وخواه اهل بلدان وخواه اهل ذمه و خواه اهل اسلام وخواه محرم وخواه نامحرم. و هر گاه ریبه وقصد تلذذ نباشد، نظر کردن به (قواعد نسوان) یعنی پیران نا امید از تزوج وحصول لذت از ایشان جایز است