جامع شتات جلد 4 صفحه 558

348: سؤال:

348: سؤال: در نکاح متعه اتصال به زمان اجرای صیغه، شرط است یا نه؟ ودر صورت عدم اشتراط زن می تواند در بین آن متعه دیگری شود یا نه؟ وهبه جز اول مدت به شرط بقای جز آخر آن بر حالت خود، صورت دارد یا نه؟

جواب:

جواب: اظهر واقوی اشتراط اتصال مدت است به زمان عقد. واطلاق عقد منصرف به اتصال می شود. ودر صورت تصریح به انفصال، اظهر بطلان عقد است. وتحقیق این مطلب را در کتاب مناهج الاحکام کرده ام وهبه جز اول به شرط بقای جز آخر جایز نیست. وظاهر این است که اصل هبه مدت به این شرط، باطل باشد. پس نکاح بر حال خود باقی خواهد بود در تمام مدت.

349: سؤال:

349: سؤال: شخصی دو زوجه دارد. وهر یک را که از روز اول به خانه آورده قرارداد جا ومکان جدائی داده. وحال زوج به زوج به زوجه آخری می گوید (آن روز که بنای جا ومکان جدائی گذاشتم آن روز قوه گذرانیدن دو خانه جدا را داشتم وحال زوجه ها باید در یک جا ویک مکان با یکدیگر سازش نمایند). وزوجه می گوید که (من از آن زوجه تشویش وبیم جان دارم وبا او سازش نمی توانم بکنم به هر جا که بگوئی بیایم وبروم و مطیعه و فرمانبردارم ودر پیش آن زن نمی آیم). وحال به این علت مدت پنج سال است که زوج نفقه وکسوه به زوجه نمی دهد ومی گوید تو ناشزه ای. آیا در صورت بیم جان که یقین دارد که آن زن قصد هلاکت را دارد، می تواند پهلوی آن زن بنشیند؟ آیا موافق قانون شریعت نبوی (صلی الله علیه و آله) چه صورت دارد؟ کیفیت را مرقوم فرمایند.

جواب:

جواب: سکنائی که بر زوج واجب است از برای زوجه، باید در خور زی وحال و تعارف زوجه باشد. وزوجه را می رسد که مطالبه سکنای علی حده کند که به غیر زوج کسی در نزد او نیاید. خواه خبوی او باشد خواه اقارب زوج وخواه غیر آنها. وزوج نمی تواند او را الزام کند که با خبوی خود در یک خانه به سر ببرد. خصوصا بابیم هلاک. وبه هر حال یا حصار جدائی باید باشد هر گاه زوجه اهل این معنی باشد، یا یک حجره معینه در حصاری که مرافق علی حده داشته باشد، یعنی راه آمد وشد آب وخلا و غیره هر گاه به همین قدر کفایت شود. واقل مراتب این که حجره علی حده داشته باشد. وبهانه زوج که (من طاقت اخراجات علی حده ندارم چون در سر یک سفره نان خوردن خرج آن کمتر است ممکن است، اما دو جا کردن مقدور من نیست) هر گاه این عذر واقعی است منتهای آن این است که با وجود عجز زوج از جدا کردن، این زوجه