جامع شتات جلد 4 صفحه 559

مستحق آنچه به او می رسد از نفقه ما بین زوجین، بگیرد وباقی را مطالبه نکند. نه این که باید متحمل مجاورت خبو بشود که او یک خرج میکشد. هر گاه زوجه خود مسکنی دارد، یا به خانه پدرش باشد، یا به خانه عاریه (به جهت آن که زوج نمی تواند مکان جدایی تعیین کند) واما مطیعه است واز هیچ راه دیگر نشوزی ندارد، وشوهر هم هر وقت خواهد می تواند استمتاع کند، پس به مجرد این که می گوید بیا پهلوی خبوبنشین واو نیاید، ناشزه نیست ونفقه او ساقط نمی شود. بیش از این نیست که تفاوتی که در جدائی خرج است مطالبه نتواند کرد مادام العجز. پس به این جمع می شود ما بین ادله مثل (اسکنوهن من حیث سکنتم من وجدکم ولا تضاروهن لتضیقوا علیهن) (1) و (عاشروهن بالمعروف)، (2) وما بین آنچه دلالت می کند بر وجوب اطاعت زوجه در سکنی وعدم خروج بدون اذن زوج. وبالجمله با عجز از خرج [ اگر ] راضی می شود که جای او جدا باشد، خصوصا هر گاه در همان حصار زوج باشد، یا خانه دیگر او باشد وجدا بنشیند، منشأ نشوز نمی شود، ونفقه ساقط نمی شود.

350: سؤال:

350: سؤال: ضعیفه قلیله السن را شوهر او فریفته باشد بدون اطلاع والدین او که (مهر خود را بر من حلال کن به این شرط که تو را به کربلای معلی ببرم) همچنین ابرائی صحیح است یا نه؟

جواب:

جواب: هر گاه زوجه غیر رشیده است تصرف او در صداق صحیح نیست. و هر گاه رشیده است وابرا را معلق به شرط کرده است ظاهر عدم برائت است هر چند شرط را به عمل آورد. چون ابرا قابل تعلیق نیست. بلی هر گاه صداق عین باشد وهبه معوضه کرده باشد وعوض هم به عمل آمده باشد، صحیح است ولازم است. و هم چنین هر گاه صلح کرده باشد.

351: سؤال:

351: سؤال:هند که در حباله زوجیت زید بوده، حملی به هم رسانیده. ودر حضور جمعی اقرار نماید (بدون اکراه واجبار) که من زنا به عمرو داده ام وحمل مذکور به جهت زنائی است که به عمرو داده ام. ومدتی از این گذشته فارق العنان گردیده وخود را به نکاح عمرو زانی مزبور در آورده. حاکم شرع مطلع گردیده ودر نزد او ثابت گردیده اقرار ء.