جامع شتات جلد 5 صفحه 166

می کند، در آن هم اشکالی نیست.

اشکال در وقتی است که کسی می داند که این زوجه به همین طلاق به وکالت ادعائی، مطلقه شده. آیا جایز است که تزویج کند (و علم به کذب وکیل و زوجه هم نداشته باشد)-؟ و دور نیست در این صورت هم جایز باشد تزویج. و لکن احوط این است که ضعیفه به کسی شوهر کند که مطلع به حقیقت حال، نباشد با ادعای عدم مانع. هر چند تصریح هم بکند که من مطلقه ام. چون الحال مسلمی است او، و بضع او در ید اوست و معارضی و مدعی در برابر ندارد، و قول و فعل مسلم، محمول بر صحت است. و استصحاب حاله سابقه، معارض این نمی شود. و این دو کلام در صورت سابقه هم جاری است(1).

28- سؤال:

28- سؤال: در مطلّق، عدالت نیز شرط است؟ یا حسن ظاهر شاهدین کافی است؟

جواب:

جواب: در مطلّق: هرگاه خود زوج صیغه را می خواند، عدالت شرط نیست جزماً. و اما هرگاه دیگری را وکیل می کند، پس در وکیل نیز عدالت شرط نیست. و خلاف صریحی در عدم اشتراط عدالت وکیل، در نظر نیست. و به هر حال؛ اشکالی در صحت طلاق غیر عادل نیست.

و اشکال در این است که به محض اِخبار وکیل غیر عادل به این که «طلاق گفتم»، موکل می تواند اکتفا کرد یا نه؟-؟ و همچنین زوجه می تواند شوهر کرد یا نه؟-؟ ظاهر این است که موکل تواند اکتفا کرد. اما زوجه: پس اکتفای او به این، مشکل است. بلی هرگاه زوج