جامع شتات جلد 5 صفحه 382

1- عبارت نسخه: و صورت مشکوکه محطرات ببالرا.. .

والحاصل: هر گاه وسواسی تتبّع حال خود را بکند در آن وقتی که قسم می خورد که اعاده نیت نمی کنم، اگر کسی از او بپرسد که هر گاه در آن وقت که می خواهی تکبیر بگوئی، شاک باشی در حصول مقارنت نیت (یا در اخلاص و یقین به برائت ذمه نداشته باشی به کردن چنان نماز، یا شک به هم رسانی در آن وقت که آیا تو داخل کثیر الشک هستی نسبت به این شک خاص) باز عمل به مقتضای قسم خواهی کرد و عود نمی کنی به نیت؟ در جواب متزلزل خواهد شد. و گاه هست که می گوید: نه عمل نمی کنم. پس چگونه این شخص عقد قلب به مقتضای قسم کرده است؟! خصوصا هر گاه این امر مکرر اتفاق افتد از برای او.

و گاه است که عادت می کند به قسم خوردن در این باب و در این صورت، امر واضح خواهد بود و از قبیل «لا و الله» و «بلی و الله» اعراب خواهد بود. و حدیث [که] کلینی(ره) در کافی روایت کرد[ه] به سند صحیح از صفوان که مناسب این مقام است: «عَنْ أَبِی الْحَسَنِ(علیه السلام) قَالَ سَأَلْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ یُصَلِّی الصَّلَاهَ أَوْ یَتَوَضَّأُ فَیَشُکُّ فِیهَا بَعْدَ ذَلِکَ فَیَقُولُ إِنْ أَعَدْتُ الصَّلَاهَ أَوْ أَعَدْتُ الْوُضُوءَ فَامْرَأَتُهُ عَلَیْهِ کَظَهْرِ أُمِّهِ وَ یَحْلِفُ عَلَی ذَلِکَ بِالطَّلَاقِ فَقَالَ هَذَا مِنْ خُطُوَاتِ(1) الشَّیْطَانِ لَیْسَ عَلَیْهِ شَیْ ءٌ(2).

18- سؤال:

18- سؤال: آیا شرط است در صحت نذر فرزند، رضای پدر، یا نه؟-؟

جواب:

جواب: دلیلی بر اشتراط آن، ظاهر نیست. هر چند علاّمه در پاره ای از کتاب های خود، و همچنین شهید در دروس، قائل به اشتراط شده اند. و بعضی استدلال کرده اند بر این به