جامع شتات جلد 5 صفحه 402

1- و ادلّه ای بر این «ظهور» دلالت دارند. لیکن آن چه در این بین مورد بی توجهی قرار می گیرد قاعده «انّما الاعمال بالنیات» است. بویژه که این مسئله از ایقاعات است.

جواب:

جواب: اظهر عدم اشتراط است نه در صحت و نه در انعقاد.

25- سؤال:

25- سؤال: هر گاه زید نذر نماید که (مثلاً) در نماز صبح سوره انّا انزلناه را بخواند. و اتفاق افتد بدون تذکر، شروع به قل هو الله احد، نماید و در وسط سوره به خاطر(1) او آید، چه کار کند؟

جواب:

جواب: ظاهر این است که نماز صحیح است. چون طروّ نسیان (با ملاحظه عدم جواز عدول از سوره توحید به سوره دیگر) کاشف از آن است که اصل نذر، منعقد نبوده چون فعل آن ممکن الحصول نبوده در نفس الامر. مثل این که زنی نذر کند روز پنجشنبه اول ماه رجب آینده، روزه بدارد. و اتفاق افتد که در آن روز حائض شود.

اگر کسی بگوید که نسبت ما بین عموم وجوب وفای به نذر (که مقتضی وجوب قرائت سوره انا انزلناه در نماز صبح است) و عموم حرمت عدول از توحید، عموم من وجه است. و دلیل-[ی] بر ترجیح ثانی بر اول، نیست.

گوئیم: اگر مراد این است که عموم اول مقتضی آن است که واجب است وفای به نذر هر چند به این عنوان باشد که نذر کرده است که انا انزلناه بخواند هر چند به عنوان عدول از توحید باشد، پس اصل نذر باطل است. چون مورد آن حرام است به اجماع و اخبار. و اگر مراد این است که ناذر نذر مطلق کرده نه عام، و لکن وجوب امتثال به مطلق در صورت مفروضه، موقوف است به عدول. و آن از باب مقدمه واجب است(2).

و اگر گوئی: حرمت آن به سبب نذر زایل شد، و عمل کردن به هر دو عام موجب