جامع شتات جلد 7 صفحه 56

فرقی مابین ذکر و انثی نیست. و اما اگر خالو یا خالۀ پدر مادری(1) با پدری تنها، جمع شود، پدری تنها محروم است از میراث.

و اما هرگاه مادری تنها، جمع شود با پدری تنها، یا [با پدر مادری] جمع شود، در آن جا مادری تنها اگر یک نفر است سدس را می برد و اگر بیشتر است ثلث. و هرگاه متعدد باشند علی السّویّه قسمت می کنند(2).

و تتمّه که از پدری تنها، یا پدر مادری است (مشهور این است که) آن ها نیز علی السّویّه قسمت می کنند. و قول نادری نقل شده است که «للذّکر مثل حظّ الانثیین» قسمت می کنند. و اظهر قول مشهور است، به جهت شرکت. و ظاهر اقتضای «قاعدۀ شرکت» تسویه است. و اطلاق عبارت فقه رضوی هم دلالت بر آن دارد. و اگر ممکن شود به مصالحه طی کنند، احوط است.

پس در صورت سؤال، اگر پسر خالو و دختر خالو هر دو از یک نفر خالواند، علی السّویّه مابین آن ها قسمت می شود. و اگر فرزند دو خالو باشند و در مرتبۀ واحده باشند، نیز چنین است. و هرگاه فرزند دو خالو باشند و یکی خالوی پدری باشد و دیگری پدر مادری، فرزند خالوی پدری تنها، محروم است. و هرگاه یکی مادری تنها، باشد سدس را می برد. و باقی از آنِ دیگری است.

40- السؤال:

40- السؤال: لو کان للمیّت دین غیر مستغرق للترّکۀ، فهل یثبت الحبوۀ کملاً، او یوزع الدین علی مجموع الترکۀ و یؤخذ من الحبوۀ ایضاً بالنسبۀ و یبقی الباقی لصاحبها؟-؟ و هل یثبت مع استغراق الدّین او انحصار الترکۀ فیها، ام[لا]؟-؟

الجواب:

الجواب: الاظهر انّه لو لم یکن للمیّت مال سوی الحبوۀ، فلا حباء، و ان کان النصوص