جامع شتات جلد 8 صفحه 147

1- در نسخه: است.- با علامتی در بالای آن.- سقف، مال صاحب زمین است و صاحب آب مسولیتی در آن ندارد.

2- و فی النسخۀ: ساحت.

3- و فی النسخۀ: مفروغ عنه.- تاتی عین العبارۀ، فی مسئلۀ 97.

4- و فی النسخۀ: یُشاهد.

5- یاتی المسئلۀ مشروحاً و مستدلاً وافیاً فی مسئلۀ 97.

92- سؤال:

92- سؤال: هرگاه کوچه سر بسته باشد. و یک خانه در آن کوچه در دارد و صاحب آن از آن عبور می کند. آیا صاحبان خانه های دو جانب کوچه که دری در آن کوچه ندارند، بدون اذن صاحب آن یک خانه می توانند کوچه را مسقّف گردانند، یا نه؟-؟

جواب:

جواب: بدون اذن آن یک نفر نمی توانند.

93- السؤال:

93- السؤال: لو خلی بالزوجۀ و ادّعت الدخول و انکرها. کیف الحال؟

الجواب:

الجواب: الاظهر الاشهر تقدیم قول الزوج مع الیمین ان فقدت البیّنۀ، للاصل (1). و قیل یقدم قول الزوجۀ، عملاً بالظاهر، و تنزیلاً للاخبار الواردۀ فی وجوب المهر بمجرد الخلوۀ. و هو ضعف فی ضعف.

94- سؤال:

94- سؤال: زید از سفر آمد و قدری نقد و جنس آورد و گفت: عمرو فوت شد و این مال او است و لکن بکر هم قبل از او فوت شد و این مال او است و ما نقد او را سپردیم به عمرو و جنس های او را فروختیم به عمرو.

آیا ورثۀ بکر به همین قدر مستحق مطالبۀ مال بکر می شوند از این مال؟ و به قول زید تنها، این مطلب ثابت می شود، یا نه؟-؟

و بر فرض ثبوت، آیا ورثۀ بکر با سایر طلبکارهای عمرو مساوی اند؟

جواب:

جواب: هرگاه این جنس و نقد که زید از سفر آورده، در دست زید است و ید ثابته از عمرو در خصوص آن ها محقق نیست، آن چه زید بگوید در مادّۀ آن اعیان مسموع است. همچنین هرگاه بگوید این عین از عمرو است، و این از بکر، مسموع است. و همچنین هرگاه تعیین نکند و به مجرد اشتراک اکتفا کند.