جامع شتات جلد 9 صفحه 190

1- این معیار، قابل بحث است، رجوع کنید به مقدمۀ همین مجلد.

صرّافان است. و اختیار دارد که به پول نقره بدهد و به حساب پول نقره دیۀ هر دندانی پانصد درهم است که دویست و شصت و دو مثقال و نیم، به مثقال صرافان باشد.

و اما دیۀ شانزده دندان دیگر؛ پس آن نصف دیۀ این دندان ها است، که به حساب پول نقره هر دندانی صد و سی و یک مثقال و ربع مثقال پول سکه دار به مثقال صرافان می شود.

و کیفیت تقسیم دیه بر عاقله، طولی دارد. و در کتاب «جواب و سؤال» نوشته ام، به آن جا رجوع کنید(1).

87- سؤال:

87- سؤال: شخصی دو سه روز ناخوشی مزاج به این نوع به هم رسانیده که تب کرده، و علامت حسبه(2) می نموده است. بعد از سه روز در میان خانۀ خود اراده می نماید که زوجۀ خود را به حربه[ای] مقتول نماید. زوجۀ مذکوره از دست او فرار نموده. حربه را که (با او گوسفند می تراشند) به دست آورده و از تعاقب زوجۀ خود از خانه بیرون آمده. در بین راه یک طفل خود که ذکور و در سنّ چهار پنج سالگی بوده، ملاقات نموده، یک حربه به آن طفل زده به فاصلۀ یک ساعت مقتول. و بعد مادر ان شخص آمده تفحص گزارش را نماید. یک حربه هم بر شکم مادر خود زده. مادر یک روز بعد مقتول. بعد زمان، حول و حوش مطلع شده آمده اند گزارش را مستحضر شوند. شخص مذکور ارادۀ سمت زنان نموده به یک دختری که در سنّ ده دوازده سال بوده باشد، ملاقات نموده حربۀ دیگر به آن دختر زده که یکی از آن حربه ها به شکم آن دختر خورده که امعاء و