جامع شتات جلد 9 صفحه 38

برادران اهل سنت نیازمند مجال بس گسترده ای است که در این مقدمه نمی گنجد.

و به همین دلیل، و از همین دیدگاه، سنیان تنها چهار خلیفه را تحت عنوان «خلفای راشدین» خلیفۀ واقعی می دانند خلفای بنی امیه و بنی عباس را پادشاهان جهان اسلام می دانند نه خلیفه واقعی.

پس؛ امامت در نظر شیعه، و خلافت در نظر سنّی، سمتی است که بر متن جامعۀ امت حاشیه می زند.

نزاع بر سر حکومت:

معکوس اندیشانی گمان می کنند که مسئله میان ائمۀ اهل بیت (علیهم السلام) و خلفا، نزاع بر سر حکومت بود، و یا مسئله میان شیعه و سنی بر سر حکومت و سلطنت است که همه چیز را به محور این موضوع قرار داده و در حکومت خلاصه می کنند بدون اینکه ذهن شان به نقش اساسی و حیاتبخش امامت بطور تفصیلی منعطف شود. با این روند فکری می رسند به این که «در نزاع قدرت» هر طرف می کوشد که به هر وسیله ای پیروز شود لذا علی رغم عایشه که از رسول خدا فرزند نداشت، گفتند: زن اگر فرزند نداشته باشد از عرصه ملک ارث نمی برد تنها از اعیان آن ارث می برد.

این آقا در عشق قدرت و سلطنت می سوزد ائمه را نیز مانند خود می پندارد. و شگفت این است: کسروی وقتی به این باور رسید لباس روحانی را کنار گذاشت و کراوات کابالیسم را به گردن آویخت، سپس چنین نظر ناهنجار را دربارۀ ائمه ابراز کرد. اما برخی ها در لباس روحانی این فکر سخیف خود را اعلام می کنند.

کل دنیا در نظر ائمه (علیهم السلام) ارزشی ندارد تا چه رسد به حکومت.