جامع شتات جلد 9 صفحه 44

1- در نسخه: ایذاء.

می شود به این که از حین ارتداد، زن او نبوده است. و این که گفتیم که «عدۀ او عدۀ طلاق است» مراد در مقدار و احکام است. پس عقد خواهر آن زن از برای زوج او، جایز نیست. و همچنین زن پنجمی در آن عده نمی تواند گرفت.

و اما اموال مرتّده؛ پس، از ملک او بیرون نمی رود. و مهر خود را مستحق است که از شوهر خود بگیرد.

و اما حکم مهر غیر مدخوله هرگاه زوج او مرتدّ شود: پس در آن دو قول است. و اقوی آن است که مستحق تمام مهر است. و بعضی گفته اند مستحق نصف مهر است.

3- سؤال:

3- سؤال: شخصی در روز عید در مصلّی به حضور مساوی دویست نفر متجاوز، به شخصی دو سه دفعه گفته است «زن قحبه». و ایضاً گفته است که با پسر تو لواط می کردند در این جا و در کاشان. آیا باید این ها را به اثبات شرعی برساند؟ و اگر نرساند حدّ شرعی به او جاری می شود یا نه؟-؟ و طریق اثبات را اعلام فرمائید. یا هر کس به طلبۀ علوم اِسناد آن فواحش را بدهد(؟).

جواب:

جواب: اما اثبات زنا و لواط به همان نهجی است که در محل خود مسطور است که باید به اقرار چهار مرتبه، یا چهار شاهد [باشد] به تفصیلی که مذکور است در کتب علماء. و چون حقیر در اجراء حدود در زمان غیبت امام علیه السلام، توقف دارم(1)،

ثمره در بیان این نیست. لکن حاکم شرع (یعنی مجتهد عادل) شاید چنین شخصی را به مقتضای حال، تعزیر می تواند کرد. بهتر این است که این شخص توبه کند. و صاحب حق هم اسقاط حق خود بکند و عفو کند تا آن که حدّ هم ساقط شود، چون از جملۀ حقوق الناس