جامع شتات جلد 10 صفحه 229

1- آیۀ 60 سورۀ یس.

2- آیۀ 61 سورۀ یس.

3- یعنی: پرسش دیگر.

و مشار الیه «هذا» همان عبادت خدا و اطاعت او است در هر دینی و ملّتی که بوده باشد، نه بخصوص آنچه در قرآن است. و تذکیر اسم اشاره ضرر ندارد، چون «خبر» مذکر است که لفظ «صراط» است. با وجود آن که لفظ «عبادت» در کلام نیست که مطابقه خواهد. [با](1)

این که در مصدر، تذکیر و تانیث ضرر ندارد.

67- سؤال:

67- سؤال: هرگاه شخصی صیغۀ یکی از عقود را به لحن ادا نماید؛ مثلاً «صلح» را به جای صاد، سین بگوید و قصدش ایقاع معاملۀ صلح باشد، آن عقد صحیح می باشد یا نه؟-؟

جواب:

جواب: چون در غیر نکاح و طلاق و امثال آن ها، صیغه را لازم نمی دانیم که عربی باشد، ظاهر این است [که] لفظ ملحون هم کافی باشد با فهم معنی. اما در مثل نکاح: پس اظهر عدم جواز ملحون است.

68- سؤال:

68- سؤال: آیا معصیتی هست که انسان را از رحمت خدا مأیوس کند؟

جواب:

جواب: در هیچوقت آدمی نباید از رحمت خدا مأیوس باشد، به شرط توبۀ کامله از مثل کفر و شرک.

69- سؤال:

69- سؤال: ما معنی «التّخریح»؟ یظهر من بعض حواشی شرح اللّمعۀ؛ حیث قال الشارح (فی ذیل قول المصنف: و یعاد بالحدث فی اثنائه): و ربما خرّج بعضهم بطلانه کالجنابۀ(2). «انّ التخریج فی اصطلاح الفقهاء استخراج حکم مسکوت عنه من النصوص علیه، بحیث لا یؤل الی القیاس» انتهی. ما معناه؟

جواب:

جواب: چون طرق تعدّی از نصّ متعدد است و یک قسم از آن «قیاس مستنبطه» است که علّت را به دَوَران و تردید پیدا می کنند، از اصل به فرع. و این باطل است در مذهب شیعه. پس تخریج حکم فرع از نصّ که در اصل وارد شده، به این طریق جایز نیست. و