جامع شتات جلد 10 صفحه 3

1- در نسخه: بدار.

و گرفتن وجه نذر، هرگاه حرمتش معلوم نیست، باکی نیست. بلی هرگاه مشتبه باشد، مکروه است.

و همچنین هرگاه جنسی از شخصی بگیری و آن را حوالۀ آن ظالم کنی، و بر تو معلوم نیست که از چه وجه می دهد، و آن شخص قبول کند، باکی نیست. و برائت ذمّه حاصل می شود. و اما اگر علم داری که از حرام می دهد، حواله کردن جایز نیست. خواه آن شخص علم به حرمت داشته باشد و قبول حواله کند، یا نداشته باشد. و اما [در این صورت] در باب برائت ذمّه؛ پس اگر آن شخص علم به حرمت ندارد، برائت ذمّه حاصل نمی شود. و اگر علم به حرمت دارد و قبول می کند، پس دور نیست که برائت ذمّه در این جا موقوف [به ابراء](1)

ذمّۀ محتال باشد مر محیل را.

2- سؤال:

2- سؤال: در حدیثی مذکور است که «شارب الخمر هر چند تائب شود، باز باید از صدید جهنم بیاشامد». این حدیث معمول به است یا نه؟-؟

جواب:

جواب: حدیثی به این مضمون الحال در نظر نیست. بلی در اخبار ما به این مضمون احادیثی هست؛ در کافی از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده است در جملۀ حدیثی که: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ): أَقْسَمَ رَبِّی لَا یَشْرَبُ عَبْدٌ لِی خَمْراً فِی الدُّنْیَا إِلَّا سَقَیْتُهُ مِثْلَ مَا یَشْرَبُ مِنْهَا مِنَ الْحَمِیمِ مُعَذَّباً أَوْ مَغْفُوراً لَهُ وَ لَا یَسْقِیهَا عَبْدٌ لِی صَبِیّاً صَغِیراً أَوْ مَمْلُوکاً إِلَّا سَقَیْتُهُ مِثْلَ مَا سَقَاهُ مِنَ الْحَمِیمِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ مُعَذَّباً بَعْدُ أَوْ مَغْفُوراً لَه»(2).

و این حدیث، معنی او این است که بعد توبه هم باید از حمیم بیاشامد. بل که مراد آن است که این عذاب به او می رسد خواه بعد از آن حق تعالی او را از جهنم بیرون آورد و بیامرزد و عفو کند، یا به قدر گناه بسوزد و بعد بیرون آورد. و خواه او را همیشه در