جامع شتات جلد 10 صفحه 37

1- در نسخه: مؤنر.

2- در نسخه: بلکه.

3- عوالی اللئالی، ج 4 ص 86.

4- التوحید (الصدوق) ص 25.

5- ثواب الاعمال ص 7- فقه الرضا(علیه السلام) ص 390.

6- التوحید (الصدوق) ص 25.

معاصی مستحق قدری از عذاب بشود. پس معصیت و سیّئه، مضرّ در دخول بهشت نیست. بخلاف دشمن علی بن ابی طالب علیه السلام، که هر چند طاعت بکند نفعی به او ندارد و منشأ خلاصی از عذاب نیست. چنان که در تتمۀ حدیث فرموده اند «و بغض علی سیئه لا تنفع معها حسنه». و احادیث بسیار شاهد این مطلب است.

و ما می گوئیم که: مراد آن است که محبت کامل آن جناب منشأ این معنی می شود که معصیت نکند. زیرا که هر کس که کسی را دوست داشت، مخالفت و معاندت با دوست آن دوست، نمی کند. و کسی که آن جناب را به حقیقت شناخت و محبت کامل به هم رساند، معصیت الهی نمی کند.

بلی: چون عصمت مخصوص معصومین (علیهم السلام) می باشد، پس مراد آن خواهد بود که [محبّ](1)

علی به محبت کامله، پیرامون کبایر نمی گردد، و اگر از او صغیره سر زند، ترک کبایر کفّارۀ آن ها می شود. پس سیّئه به او ضرر نمی رساند. و چون وقت تنگ و مجال نبود، به همین اکتفا شد. والله العالم.

30- السؤال:

30- السؤال: قال الله تعالی: «وَ نادی أَصْحابُ الْجَنَّهِ أَصْحابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنا ما وَعَدَنا رَبُّنا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ ما وَعَدَ رَبُّکُمْ حَقًّا»(2) ما وجه تقیید الوعد فی القرینۀ الاولی و حذف ضمیر جمع المخاطب فی الثانیۀ [فهلاّ] قال تعالی «ما وعدکم ربکم» کما قال «وَعَدَنا رَبُّنا»-؟

الجواب:

الجواب: قد یقال انّ وجهه انّ وعد الجنۀ مختص بالمومنین، و وعد النار لا یختص بالکفار، بل یشمل فسّاق المومنین. و فیه: انّ المنادین من اصحاب الجنّۀ ان کانوا هم المومنین الذین لم یدخلوا النار ابداً، و المخاطبین من اهل النار هم الکفار، فیصّح «[وعد