جامع شتات جلد 10 صفحه 76

1- در نسخه: بتفصیلی.

است). یا آن که شرط مذکور را مثلاً به عنوان این که شرط است فراموش کرده باشد. یا این که علم به شرطیت یا به فعلیت داشته باشد و در حال قیام به نماز فراموش کرده باشد و قبل از زمان فراموشی شرطیت، دیده بود و شنیده بود و عالم به شرطیت می بود تا آن که از نظرش رفت. حکم این دو یکی است؟ و در صورت ثانیه هم، حکم حکم جاهل مسئله است یا نه؟-؟

خلاصه؛ حکم جاهل مسئله یا ناسی مسئله (چه رکن باشد چه غیر رکن. چه نماز اصل باشد، چه نماز احتیاط) یکی است یا نه؟-؟ در این جا گفتگو شد چیزی دستگیر نشد.

جواب:

جواب: بسم الله. حکم جاهل مسئله، سابق(1)

بر این معلوم شد اجمالاً. و در آن فرقی مابین رکن و غیر رکن نیست. و اما ناسی؛ پس اگر سهو رکنی است و از موضع خود گذشته، باطل است کائناً ماکان؛ خواه سهو نفس مسئله را کرده باشد بعد علم به آن، یا سهو مسئله نکرده است لکن سهو فعل را کرده باشد. و همچنین حکم سهو غیر رکن تفاوت نمی کند.

و در صحت صلوۀ در صورت اتیان به اجزاء و شرایط علی وجهها، سهو مسئله بعد علم به آن، مضر نیست. و آن را ملحق به جاهل مسئله نمی کنند. پس هرگاه اتیان به تکبیرۀ الاحرام (مثلاً) کرده و متذکّر شرطیّت و رکنیّت آن نبوده به جهت سهو مسئله، ضرر ندارد.

[49-] سؤال ثانی عشر: مطلب دیگر؛ اگر کسی در روز رمضان المبارک محتلم بشود، در باب استبرا کردن و نکردن، چه می فرمایند؟ حقیر خود گاهی اتفاق افتاد استبرا کردم و غسل کردم و نماز کردم، و قضای آن روزه را نیز کردم. خود را راضی به غیر از