جامع شتات جلد 10 صفحه 96

1- حافظ نیز به این اشاره می کند؛ در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود کاین شاهد بازاری وآن پرده نشین باشد.

2- آیه های 79 و 80 سورۀ آل عمران.

3- آیۀ 171 سورۀ نساء.- آیۀ 77 سورۀ مائده.

و چگونه می توان این [گمان](1)

را کرد با وجود این که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را به زهر هلاک کردند و امیرالمومنین(علیه السلام) را ابن ملجم ملعون شهید کرد. و سید الشهدا(علیه السلام) را به آن محنت شهید کردند. و سایر ائمه(علیه السلام) را به زهر شهید کردند. و آن چه بعضی احمق ها گفته اند که در ظاهر چنین نموده شد و شهادت حقیقی و قتل واقعی نبود، از «هرزه جائی» است که نباید به آن ها گوش داد.

و احادیثی که از پیغمبر(صلی الله علیه و آله) و ائمه(علیه السلام) روایت شده بر لعن و طعن و تکفیر این جماعت، و بیزاری جستن از آن ها، متواتر است. و بعضی از آن ها را نقل خواهم کرد.

مقدمۀ ثانی

در زمان هر یک از پیغمبر و امیرالمومنین و سایر ائمّۀ اثناعشر، جماعتی از دروغگویان بودند که دروغ را به ایشان می بستند. و بسیاری از آن ها دعوی خدائی ایشان را می کردند و دعوی پیغمبری خودشان را. و آن بزرگواران از ایشان تبرّی می کردند، و آن ها را لعنت می کردند، و نفرین می کردند، و [آنان] به نفرین ایشان هلاک می شدند.

و اصل غلات نُه فرقه اند، همگی قائل اند به بطلان شرایع. و فرقه[ای] از ایشان می گویند که: خدا ظاهر می شود در صورت خلقش و منتقل می شود از صورتی به صورتی، و هر وقت کسی آن را شناخت ساقط می شود از او تکلیف. و فرقۀ دیگر می گویند که پیغمبر و ائمّه خلق می کنند، و روزی می دهند، و موت و حیات به دست ایشان است. و می گویند مراد از واجبات (مثل نماز و روزه و زکات) اشخاص خوب چندند. و مراد از محرمات (مثل خمر و میسر و زنا) اشخاص بدی چندند، هر کس آن ها را شناخت ظاهراً