کاوشی در اصول عقاید صفحه 11

سالم زیستن را دوست می دارند.

در همین حال، عده ای این امور را رعایت نمی کنند. ولی نه بدان جهت که برای سلامتی خود ارزشی قائل نیستند، بلکه به خاطر روح اهمال کاری و بی مبالاتی و داشتن تعصب به شیوه های قدیمی و موروثی درمان است که در یافتن طبیب حاذق تر کوتاهی می کنند؛ چنان که عقل را کنار گذاشته و در گزینش طبیب معالج و چگونگی درمان خود، آن طور که شایسته است، نمی کوشند؛ با پزشکی که ماهرتر است مخالفت کرده، نمی خواهند با مراجعه به او، به فضیلت و برتری اش اعتراف کنند. در خوردن داروها، وعده های مصرف و تعهدات دیگر پزشکی چندان پای بند نیستند. نمی توانند از خوردنی ها و نوشیدنی های مضر یا دیگر اموری که عقل سلیم آنها را نمی پذیرد، پرهیز کنند.

البته اینها بدان معنا نیست که این افراد از نعمت عقل بی بهره اند، بلکه عقلشان، در اثر رفتار نادرست، کارایی خود را از دست داده و خشک و بی روح شده، یا بر شخص چیره گردیده است. این گروه، سرانجام شوم رفتارهای خود را می دانند، اما وانمود می کنند که نمی دانند؛ عقل و شعور دارند، اما گویی فاقد آنند.

عقل، منشأ مسئولیت دائم

بهره ای که این عده از عقل خود می برند، از احساس مسئولیت و ملامت و سرزنش عقل ناشی نمی شود و چون به پایان راه می رسند، جز پشیمانی سهمی نمی یابند، و البته پشیمانی سودی به حالشان ندارد. در این راستا، هر چه پیامد اَعمال نابخردانه بزرگ تر باشد، توبیخ و ملامت، سخت تر و فزون تر خواهد بود. این اشخاص اگر عقل نداشتند، پذیرفتن ناکامی ها برایشان راحت تر می بود؛ زیرا در این صورت، دیگر نه مسئولیتی وجود داشت و نه پشیمانی و ملامت و نکوهشی.

از پیامبر خدا (ص) روایت شده که فرمود: «از عقل خود راهنمایی بخواهید که راه