کاوشی در اصول عقاید صفحه 136

مباهله فرا بخواند تا صدق دانشی که برای شان آمده بود، معلوم شود. اما آنان نپذیرفتند و به راه حل پست، یعنی پرداخت جزیه راضی شدند.

فرض دربارۀ علمای اهل کتاب این بود که به صدق یا کذب ادعای پیامبر (ص) علم داشتند، به خصوص با اصرار آن حضرت بر اینکه پیامبران پیشین به او بشارت داده اند و صفات و نشانه های وی در کتاب های ایشان مذکور است. بی شک اگر این عالمان، به کذب و افترابستن رسول خدا (ص) یقین داشتند، هرگز به جزیه تن نمی دادند. پس باید گفت که صدق آن حضرت را دریافته بودند و چون از عذاب زودرس پروردگار وحشت داشتند، از مباهله خودداری کردند. همچنان که اقرار به پیامبری وی نیز نکردند تا مبادا دنیا و مناصب دنیایی شان به خطر افتد. پس به ناگزیر به راه حلی دیگر، اگرچه سخت و سنگین بود، تن دادند.

اشاره های موجود در عهدین به پیامبری محمد (ص)

گواه سوم: در کتاب های عهد قدیم و عهد جدید که آموزه ها و مبنای اعتقادات پیروان دو آیین یهود و مسیح است، تصریحات و اشاره هایی است که راه را برای کسی که خواهان یافتن حقیقت و دست یابی آن است، می گشاید. بعضی از این اشاره ها و تصریحات را که دربارۀ پیامبر (ص) و ائمه - صلوات الله علیهم اجمعین - است، در قسمت سوم کتاب خود «فی رحاب العقیده» ، در جواب سؤال نهم ذکر کرده ایم.

دیگران نیز برخی تلویحات و اشارت را در این باره متعرض شده اند که چون استدلال بر صدق پیامبر (ص) به آنها بستگی ندارد، از ذکرشان خودداری می کنیم. همچنین در این باره مطالبی شگفت از راه یافتگان به دین اسلام شنیده ایم که چون موثق به نظر نمی آیند و از منابع رسمی صادر نشده اند، به ذکر و اثبات آنها نمی پردازیم.