کاوشی در اصول عقاید صفحه 138

تعالیم آن حضرت را به دیگران بر عهده دارند و از او می گویند. پس هر چه از آنان سرمی زند، صادر از او و از فیض برکت وجود او، شاهدی بر نبوت آن حضرت و تأییدکنندۀ صدق دعوت ایشان است. همچنان که گواهی است بر اینکه ائمه وارثان و حاملان علم پیامبرند.

این کرامات چنان فراوان و نقلشان شایع است که به مراتب، از حد تواتر اجمالی گذشته، بلکه بسیاری از آنها متواتر تفصیلی اند؛ همچنان که با مراجعه به نوشته های مسلمانان در باب حیات و شرح سیرۀ پیامبر (ص) و آنچه - به خصوص شیعه - در حق ائمۀ اهل بیت - صلوات الله علیهم - نوشته اند، این مطلب آشکار می شود.

درستی انتساب

گاه درستی نسبت این کرامات به معصومین، به سبب عدم بررسی و تفحص کافی در این باره بر بسیاری از مردم مخفی است و این احتمال در ذهنشان قوت می گیرد که شاید مسلمانان برای استفاده از این کرامات، به عنوان یکی از دلایل درستی اسلام، آنان را به دروغ به رهبران خود نسبت داده اند؛ زیرا نقل کرامات معصومین تنها از سوی مسلمانان صورت گرفته، نه از غیر ایشان. ازاین رو، بجاست در اینجا به بررسی اموری بپردازیم که بحث کرامات را روشنی بخشد و احتمال مذکور را بی اثر سازد.

ثبت بسیاری از کرامات به مثابه وقایع تاریخی

امر نخست: ثبت تاریخی بسیاری از این امور، برای احتجاج نبوده تا سبب این شبهه شود که تکلفی صورت گرفته و مسلمانان برای تکثیر دلیل های دینی خویش آن را وضع کرده باشند. بلکه بسیاری از آنها به طور گذرا، در فهرست مطالب تاریخی آمده اند و همچون دیگر وقایع تاریخی که در اثر کثرت نقل و گزارش، اطمینان اجمالی و تفصیلی به وقوعشان حاصل شده، بدون هیچ انگیزۀ خاصی، یادآوری شده اند.