- دیباچه 1
- مقدمه 3
- اشاره 7
- مباحث مقدماتی 7
- جایگاه عقل در قرآن و حدیث 8
- بن بست عقل در انجام وظیفه 10
- عقل، منشأ مسئولیت دائم 11
- ضرورت به کارگیری عقل 13
- به کار بستن عقل در امور دینی 13
- چیستی عقل 15
- روشن بودن حجت الهی بر دین حق 16
- علل اختلاف مردم در ادیان 17
- بت پرستی عصر جدید 18
- مخالفت با دینِ حق، خروج از عرصه مسلّمات 20
- صعوبت واقع گرایی در بحث، عذر موجهی نیست 21
- ١. احتمال خطا و اشتباه از هرکس 22
- اشاره 22
- واقع گرایی در بررسی دینِ حق 22
- ٢. تعیین حدود دلالت دلیل 23
- ٣. مهم، واضح بودن دلیل است، نه قانع کردن خصم 23
- اشاره 26
- کلیات 26
- وجوب دفع کردن ضرر از خود 27
- اشاره 27
- گفتار نخست: لزوم تفحص کردن از دین 27
- وجوب پرهیز از ضرر احتمالی 28
- تمرکز ادیان بر ثواب و عِقاب آخرتی 28
- نمونه هایی از بیانات قرآن دربارۀ ثواب و عقاب اُخروی 29
- وجوب بررسی ادلۀ دین بر هر که دعوت آن را شنیده 32
- گفتار دوم: وجوب پذیرفتن حق 35
- اشاره 35
- دیدگاه قرآن دربارۀ مستبدان و عنادورزان 35
- لزوم تحقیق در درستی دلیل 37
- گفتار سوم: عام بودن حجیت عقل 38
- [اصول دین] 40
- گفتار چهارم: مسائل دینی ای که باید آموخت 40
- اشاره 40
- [اصول مذهبِ حق] 41
- اقرار اجمالی یا تفصیلی به هر حقیقت دینی ای واجب است 42
- تأکید قرآن و حدیث بر اقرار به حقایق دینی 43
- در عقاید، دلیل کافی باید داشت 46
- بخش اول: توحید 48
- اشاره 48
- اشاره 49
- توحید، امری فطری و اساسی 49
- درآمد 49
- صداقتِ پیامبر (ص) در ادعای نبوت، دلیلی بر توحید 51
- فصل اول: اثبات آفریدگار عالم 53
- اشیاء یا ممتنع اند، یا ممکن، یا واجب 53
- اشاره 53
- اشاره 53
- واجب الوجود بی آغاز و جاودانه است 54
- وجود اشیای ممکن، علتِ وجوددهنده می خواهد 54
- ضرورت احتیاجِ اثر به مؤثّر 55
- وجود عالَم باید بر علّتِ علّت ها استوار باشد 56
- ادعای تسلسل علل تا بی نهایت 57
- ادعای ازلی بودن ماده باطل است 58
- ادعای قدیم بودن ماده در این عالم 58
- اشاره 58
- عروض صورت بر ماده علت می خواهد 59
- وحدت نظام هستی، و ظرافت و شکوه آن 60
- سیر حرکتی هستی، در فیلمی سینمایی 60
- نمونه ای از بیانات قرآنی، درباره آیات الهی 61
- گذشت زمان و تجلی عظمت آفریدگار 64
- اشاره 66
- استدلال بر توحید خداوند، و نفی شریک از او 66
- فصل دوم: نفی شریک از خدا 66
- خدایان متعدد و جنگِ قدرت 68
- اتقان و هماهنگی در آفرینش، دلیل بر توحید 68
- اگر خدا را شریکی بود، مردم را به سوی خود دعوت می کرد 69
- اعتقادِ لازم، توحید است و بس 71
- اشاره 73
- بخش دوم: نبوت و رسالت 73
- اشاره 74
- فصل اول: نیاز بشر به رسولان 74
- مناسبت بین عقل و تکلیف 75
- قاعده لطف و بعثت انبیا 75
- هدایت مردم، تنها با فرستادن رسولان 77
- اشاره 80
- نو شدن نبوت ها همگام با تحولات اجتماعی 80
- فصل دوم: مدت رسالت 80
- یهودیت و مسیحیت 81
- دعوت اسلام در هنگامه ای مناسب 81
- سخنی دربارۀ تورات و انجیل 83
- یهودیت و مسیحیت دین های خاتَم نبودند 84
- آمادگی مردم برای شنیدن دعوت اسلام 84
- گسترش اسلام 85
- زمینه برای فصل بعد 86
- فصل سوم: قرآن مجید 88
- اشاره 88
- اشاره 90
- ١. دلایل اجمالی اعجاز قرآن بدون بیان شکل اعجاز 90
- اشاره 90
- ادله اعجاز قرآن 90
- الف) اعتماد پیامبر (ص) به قرآن 90
- ب) مبارزه طلبی قرآن، دلیل بر اعجاز آن 94
- کوشش های نافرجام برای رقابت با قرآن کریم 95
- ٢. دلایل اعجاز قرآن در شکل های متفاوت اعجاز 98
- الف) اعجاز بلاغی 98
- اشاره 98
- ب) اوضاع عصر جاهلیت 107
- ج) خبرهای غیبی 114
- د) حقایق علمی 119
- فصل چهارم: بشارت پیامبران گذشته 131
- اشاره 131
- شواهدی بر صدق ادعای وجود بشارت ها 134
- اشاره 134
- ماجرای مباهله 135
- قرآن اعتراف اهل کتاب را می نویسد 135
- اشاره های موجود در عهدین به پیامبری محمد (ص) 136
- اشاره 137
- فصل پنجم: معجزات و کرامات 137
- کرامت های اهل بیت (علیهم السلام) 137
- درستی انتساب 138
- ثبت بسیاری از کرامات به مثابه وقایع تاریخی 138
- بعضی معجزات به روایت قرآن 139
- علت عدم ذکر قصه معراج در قرآن 142
- عدم رؤیت این دو معجزه در سرزمین های دیگر 143
- تأثیر خورشید و ماه بر سیر عالم هستی 143
- سخنی در شکافتن ماه و بازگشت خورشید 143
- اشاره 143
- دفع اشکال در قضیۀ شکافتن ماه 144
- دفع اشکال در قضیه بازگشت خورشید 145
- نقل معاندان، بهترین گواه 146
- استمرار و تجدد معجزات و کرامات 159
- فصل ششم: اسلام، برنامه ای فراگیر 160
- فصل هفتم: دانش ها و اندیشه های الهی 162
- اشاره 162
- خطبه های فاطمه زهرا 163
- حقایق علمی در بیان پیامبر (ص) و اهل بیت (علیهم السلام) 165
- فصل هشتم: اصول گرایی و ارزش محوری در اسلام 168
- اشاره 168
- وجوب حرمت گذاری اهل بیت بر مسلمانان 174
- اشاره 176
- اهل بیت (علیهم السلام) و آگاهی از حقایق یقینی 176
- فاطمه زهرا و فرجام تاریک امت 176
- نامه امام حسین (ع) به برادرش محمد بن حنفیه 177
- خطبه زینب کبری در مجلس یزید 178
- سخن زینب کبری با امام زین العابدین (ع) 179
- حدیث سلیمان بن هارون 180
- نوشته ای در تعیین ائمه (علیهم السلام) 181
- تأثیرگذاری اهل بیت (علیهم السلام) در پیروانشان 183
- معنای لغوی عصمت 184
- گفتار نخست: حقیقت و خاستگاه عصمت 184
- اشاره 184
- فصل نهم: عصمت پیامبر (ص) 184
- خاستگاه عصمتِ از گناهان 185
- خاستگاه عصمتِ از نادانی و خطا 185
- اختیار معصوم (ع) در طاعت و ترک معصیت 187
- عصمت، جبر نیست 187
- اشاره 187
- وجوب عصمت دلیل بر اجبار نیست 188
- گفتار دوم: دلایل عصمت پیامبر (ص) 189
- اشاره 189
- وجوب عصمت پیامبر (ص) در تبلیغ دین 189
- یک - وجوب عصمت پیامبر (ص) از همه گناهان 190
- دلیل نقلی بر عصمت پیامبر (ص) 191
- دو - عصمت پیامبر (ص) از فراموشی و نسیان 193
- تنها اعتقاد به اصل نبوت واجب است 195
- بخش سوم: امامت 196
- اشاره 196
- ادیان آسمانی و آسیبی بزرگ 197
- اشاره 197
- مقدمه 197
- قرآن کریم و منع از تفرقه 198
- خبر دادن پیامبر (ص) از تفرقۀ امت 199
- فتنه های پیش رو و هشدارها 200
- تهدید قاطعانه و سخت 201
- دلایل روشن بر موقعیت های اختلاف انگیز 202
- اشاره 202
- پایداری در مسیر حق جویی 205
- خوش گمانی به اشخاص، پس از شناختن حق 206
- لزوم روشن بودن ادلۀ امامت 207
- اشاره 209
- پیامبر (ص) ، پیشوای دین و دنیا 209
- ٢. پیشوایی در امور دنیا 209
- فصل اول: امامت دینی 209
- ١. پیشوایی در دین 209
- امامت در باور شیعیان 210
- اشاره 211
- گفتار اول: لزوم قرار دادن امامت دینی 211
- سنّت پیامبر (ص) در معرض نابودی 212
- امامت در ادیان گذشته 213
- نیاز اسلام به امامت 215
- مناظرۀ هشام بن حکم در حضور امام صادق (ع) 215
- رد این ادعا 217
- کافی نبودن وجود مرجع دینی برای رفع اختلاف 217
- عدم تناسب وجوب مرجعیت دینی با مسئله غیبت 218
- پاسخ 218
- گفتار دوم: توقّف امامت دینی به نص 219
- اشاره 220
- گفتار سوم: تصریح بر امامت اهل بیت (علیهم السلام) در دین اسلام 220
- ١. منحصر بودن ادعای تعیین امامت به اهل بیت (علیهم السلام) 221
- اشاره 221
- احتجاج منصور بن حازم 221
- احتجاج ابن اذینه 223
- الف) حدیث ثقلین 226
- اشاره 226
- ٢. روایات نقل شده در مرجعیت اهل بیت (علیهم السلام) 226
- ب) حدیث سفینه 228
- ج) حدیث «اهل بیت من امان امتند» 229
- د) حدیث «جانشینان دادگر» 230
- ه) دو حدیث دیگرگون، اما مناسب 230
- و) تعدادی از روایات وارده در شأن امیرمؤمنان (ع) 231
- ز) آیه تطهیر 237
- ح) احادیث منزلت 239
- ط) روایاتی که بر وصی بودن علی (ع) دلالت دارد 240
- ی) روایاتی که در حق همۀ اهل بیت 241
- اشاره 245
- گفتار چهارم: اهل بیت (علیهم السلام) کیانند؟ 245
- برکاتِ پیشوایی اهل بیت (علیهم السلام) 247
- اشاره 249
- فصل دوم: امامت سیاسی 249
- اشاره 249
- گفتار اوّل: ضرورت نص در امامت 249
- کافی بودن ادلۀ مرجعیت دینی ائمه 250
- اشاره 250
- ١. ادلۀ اجمالی مناسب با ادعای امامیه 251
- اشاره 258
- صداقت شیعه در نقل روایات ائمه (علیهم السلام) 259
- ٢. مقایسۀ رویکرد امامیه با رویکرد عامه 261
- اشاره 270
- الف) شروط بایسته در جعل نظام شورا 270
- اشاره 270
- حدود و ضوابط شورا 271
- ضرورت اقامۀ دلیل شرعی 273
- ضرورت وجود گروهی خاص که. . . 273
- شروطی برای تمام نظام ها 275
- ب) ارزیابی نظام مشورتی 275
- اشاره 278
- ١. منحصر بودن ادعای نص در ائمه (علیهم السلام) 278
- گفتار دوم: اثبات وجود نص دربارۀ دوازده امام 278
- اشاره 279
- آیا این سه طریق کافی است؟ 279
- ٢. ادعای اهل بیت (علیهم السلام) دربارۀ نص 279
- ٣. اجماع شیعه 279
- اشاره 282
- 4. روایات مربوط به امامت 282
- الف) روایات وارده دربارۀ امیرمؤمنان (ع) و اهل بیت (علیهم السلام) به طور عموم 283
- ب) روایات ویژه، مربوط به امامت هر یک از ائمه (علیهم السلام) 306
- آیۀ «اولواالارحام» 307
- ١. امام علی بن حسین، زین العابدین (ع) 315
- اشاره 315
- شواهد بر امام نبودن زید شهید 316
- ٢. امام محمد بن علی باقر (ع) 316
- ٣. امام جعفر بن محمد صادق (ع) 316
- اسلحۀ پیامبر (ص) ، تنها نزد امام است 317
- جریان امامت از پدر به فرزند 318
- امام صادق (ع) شخصیتی متمایز 319
- 4. امام موسی بن جعفر کاظم (ع) 320
- اشاره 320
- الف) روایات مربوط به «سلاح پیامبر (ص)» 320
- بطلان ادعای اسماعیلیه 321
- ب) روایات مربوط به انتقال امامت از پدر به فرزند 321
- بطلان ادعای فطحیه 322
- وصیت، ویژۀ امام کاظم (ع) 323
- اشاره 324
- 5. امام علی بن موسی الرضا (ع) 324
- ب) روایات استمرار امامت در فرزندان ائمه 325
- الف) روایات مربوط به «سلاح پیامبر خدا (ص)» 325
- الف) روایات سلاح پیامبر (ص) 326
- بطلان ادعای واقفیه 326
- اشاره 326
- 6. امام محمد بن علی جواد (ع) 326
- ب) روایات استمرار امامت در فرزندان ائمه 327
- خردسالی امام جواد (ع) گواهی بر تأییدات الهی 328
- ٧. امام علی بن محمد هادی (ع) 332
- ٨. امام حسن بن علی عسکری (ع) 333
- ٩. آخرین امام، حجه بن الحسن، امام منتظر (عجل) 335
- اشاره 335
- چند دسته روایت 335
- سرگردانی شیعیان پس از امام عسکری (ع) 341
- گفتار سوم: عصمت ائمه (علیهم السلام) 344
- گفتار چهارم: وجوب شناخت امام 350
- بخش چهارم: عدل، حسن و قبح عقلی، قضا و قدر 353
- اشاره 353
- فصل اول: حسن و قبح عقلی 355
- اشاره 355
- معنی لا یُسْئَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْئَلُونَ 357
- فصل دوم: قضا و قَدَر 360
- اشاره 360
- بطلان سخن جبرگرایان 361
- بطلان اعتقاد به تفویض 362
- (امر بین امرَیْن) 363
- لوازم اعتقاد به قضا و قَدَر 366
- اشاره 367
- بخش پنجم: معاد 367
- معاد جسمانی 369
- اعتقاد واجب دربارۀ معاد 369
- رستاخیز در دنیا 370
- کتابنامه 373
سخنی در شکافتن ماه و بازگشت خورشید
اشاره
در اینجا مطلبی باقی مانده و آن اینکه گاه مسئله شکاف برداشتن ماه، به عنوان یکی از معجزات پیامبر (ص) که قرآن کریم متعرض آن شده، بعید دانسته می شود و با ذکر دلایلی آن را مردود می شمارند. اگر این دلایل تمام باشد، در معجزۀ بازگشت خورشید نیز که درباره پیامبر (ص) و امیرمؤمنان (ع) وارد شده، می توان به آنها استدلال کرد. در مورد بعید بودن این معجزات، دو مطلب درخور بیان است:
تأثیر خورشید و ماه بر سیر عالم هستی
یک: خورشید و ماه بر سیر عمومی عالم و لرزش های آن تأثیرگذارند؛ زیرا اجزای عالم، بر اساس قانون جاذبه و حرکت عمومی فلک، با یکدیگر ارتباط و پیوستگی دارند.
در پاسخ باید گفت: سامانه ها و قوانین عالم، هر اندازه که استوار، متقن، مؤثر و وابسته به یکدیگر باشد، مانع از تصرف خدای سبحان - آفریدگار و تدبیرکنندۀ هستی - در عالم نمی شود؛ به گونه ای که در موارد استثنایی، آن را از تحت سلطۀ آن قوانین خارج می نماید و از تأثیر آنها بر سیر هستی و تکامل آن جلوگیری می کند. بلکه خداوند بر هر کاری تواناست که اگر چنین نباشد، معجزه، امری ممتنع خواهد شد؛ زیرا بنای آن بر خروج از حیطۀ قوانین و نظام های عمومی عالم است.
عدم رؤیت این دو معجزه در سرزمین های دیگر
دو: بروز و ظهور نشانه های تصرف در خورشید و ماه، به مکان مورد نظر در بیان معجزه، همچون مکه اختصاص نداشته، بلکه نیم کره ای را که هنگام معجزه، ماه یا خورشید بر آن می تابیده، نیز در برمی گرفته است. حال اگر تصرف در خورشید و ماه به این صورت بوده، می بایست ماجرای آن در میان مردم دیگر سرزمین ها زبان به