کاوشی در اصول عقاید صفحه 177

شماست پشیمانی و حسرت، ولی دیگر فرصت سپری، و افق ها تاریک شده است. آیا شما را به هدایت واداریم، درحالی که شما از پذیرش آن کراهت دارید. (1)

و آن حضرت (علیها السلام) چه راست و نیکو خبر داد. پس از آن، مشکلات و سخت گیری ها شروع شد و امور چندان دگرگون و متحول گردید که پس از ٢5 سال به اوج خود رسید و با مرگ عثمان و جنگ های خونین پس از آن، به انفجاری بزرگ انجامید. آن گاه پس از پنج سال معاویه بر سر کار آمد و طی بیست سال خلافتش، حرمت های بسیاری را شکست و ناهنجاری های متعددی را پی نهاد که آخرینشان، ولایت عهدی یزید بود؛ کسی که رسوایی ها و فجایع بزرگی مرتکب شد و در تاریخ مشهور است؛ از یک سو قتل امام حسین (ع) و شکستن حرمت او و از سوی دیگر، واقعه وحشیانه و ضد انسانی حرّه و هتک حرمت حرم امن الهی و ویران کردن آن با منجنیق و بسیاری جنایات دیگر.

آن گاه نوبت به خلافت مروان و فرزندانش رسید و دولت ها و سلاطین جور یکی پس از دیگری عهده دار امور مسلمانان شدند و «هرگاه گروهی وارد می شد، گروه دیگر را نفرین می کرد» (2)تا اینکه کار به جایی رسید که اکنون شاهدش هستیم و نیازی به شرح و بیان ندارد، و انا لله و انا الیه راجعون.

نامه امام حسین (ع) به برادرش محمد بن حنفیه

٢. در نامه ای که امام حسین (ع) از مکه، به برادرش محمد بن حنفیه فرستاد، می خوانیم: